Hemel op aarde – Sanne

Gisterenavond zaten m’n boer en ik bij de kachel. Ik had net de kinderen in bed gestopt. Hij zijn rondje bij de koeien gedaan. Als hij zijn kop koffie pakt, legt hij zijn telefoon aan de kant. Ik dacht het vanavond al aan zijn houding te zien: niet blij. Waar ik vorige week nog mijn zware hart leeg kiepte, is het nu mijn boer die somber kijkt. Ik weet dat hij wat vragen nodig heeft om woorden te geven wat op hem drukt. Eerlijk gezegd voel ik me moe en heb ik helemaal geen zin in praten over zware issues maar ik weet dat het goed is om te weten wat hem bezighoudt. Praten over ons hart, houdt ons bij die van elkaar. 

‘Dit is echt een dag dat ik denk, waar doe ik het voor. Liever emigreren we, maar waarheen? … Naar de hemel?’ Een zieke koe, een doodgeboren kalfje, weer een zieke koe die niet meer overeind komt, een financiële tegenvaller en nu net leest hij van een nieuw kabinetsbesluit wat behoorlijk ingrijpend is voor de opbrengst van onze gewassen. Het zit niet mee. Hij leest ook een nieuwsitem over het recht op seks voor iedereen en de promotietekst om minder vlees te eten op een KNVB touringcar, in het door benzine en diesel rijke Qatar. Conflicten, slavernij, onbetaalbaar voedsel voor twintig procent van de wereldbevolking. De wereld staat in de fik.

Niemand hoeft mij te vertellen dat het mijn beurt is om het licht te laten schijnen over onze gedachten. En ik zeg hem: ‘Er komt een dag dat we weer lachen en de zegen van God zien. Vandaag had ik op de heenweg naar school een psalmversje in mijn hoofd. Psalm 68:10. Ik heb jaren geen psalm gezongen. Nu weet ik waarom het naar boven kwam: om te delen hier en nu.’

Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij overlaadt ons, dag aan dag,
Met Zijne gunstbewijzen.  (..) Hij schenkt uit goedheid zonder peil 

Psalm 68:10

Op de terugweg van deze rit, fiets ik met mijn volle bakfiets langs de grote weg door ons dorp. Een oud boerderijtje staat daar als zo’n honderd jaar op dezelfde plek tegenover het bos. De tuin, de gordijnen, zelfs het interieur is denk ik hetzelfde gebleven. Het heeft voor mij iets geruststellends, zo’n boerderij die door de tijd heen hetzelfde blijft. Plotseling vindt mijn blik die van de mevrouw die uit het keukenraam kijkt. Ik schrik, maar lach en zwaai. Ze zwaait terug.

Ik fiets door de mist en zie de koeien van mijn boer, wat hebben ze een mooie vacht. Ik hoor hoe de jongens spelen en kletsen in de bakfiets en voel liefde in mijn hart. Er is zoveel goedheid.

God geeft ons zoveel goedheid. Ik wil het zien, er licht op laten schijnen. Het koesteren of er naar zwaaien. Het zijn stukjes hemel op aarde, een glimp van wat komt. Bij die God horen wij. Goedheid in gebrokenheid. En Hij blijft net als die oude boerderij hetzelfde, ook als de tijden veranderen. 

Het vuur danst in de kachel. En een kleine glimlach breekt door onder de hoofdrimpels van m’n boer. Dank U Heer. 

Sanne Vels

Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost