Alleen over straat

Van de week staat mijn bijna 4-jarige dochter voor mijn neus. Haar grote puppy-ogen doen me al smelten en als daar nog een glimlach van oor tot oor bij komt, dan ben ik helemaal van de wereld. Dan stelt ze de vraag: “Mama, ik ben heel groot en kan echt zelf naar mijn vriendinnetje toe lopen. Mag dat?!” Ai, dat knaagt vanbinnen. Ik weet dat ze het zou kunnen, maar aan de andere kant is er een kritisch stemmetje in mij dat zegt:

“Wie laat zijn kind van 4 alleen over straat gaan?”

We wonen in een fijne wijk en ze hoeft maar een straatje over te steken voor ze bij het vriendinnetje is. Ik weet dat haar moeder mij gelijk zal appen als mijn dochter bij hen is aangekomen. Ze voelt mijn twijfel en ziet die ook in mijn ogen, terwijl ze al springend van opwinding wacht op mijn antwoord.

“Zoë,” zeg ik, “eigenlijk vindt mijn hart het gewoon nog een beetje te spannend dat je alleen over straat gaat.” Ze heeft haar antwoord direct paraat: “Maar mama, ik kan het echt! Ik weet precies hoe ik moet lopen en als ik de straat moet oversteken, dan kijk ik zo.” Ze kijkt naar links, vervolgens naar recht en weer naar links. “Zo moet dat,” zegt ze en het lijkt of de glimlach op haar gezicht nog groter wordt.

Die dag schrijven we een nieuw hoofdstuk in de gebruiksaanwijzing van Zoë, met de titel ‘Leren omgaan met vrijheid en loslaten van je kind zonder je zorgen te maken als moeder’. Het schrijven van dat hoofdstuk over wat je moet doen als je kind vraagt om een stukje vrijheid gaat met vallen en opstaan. Het loslaten gaat meestal wat moeilijker als ik mij zorgen maak. Ik kan me van alles in mijn hoofd halen en me zorgen maken over wat er gaat gebeuren als ze alleen over straat gaat. Daarnaast moet ik ook een stuk gezond verstand gebruiken en me afvragen wat wijs is op deze leeftijd.

Maak jij je zorgen over jezelf, je kinderen, geliefde, ouders of vrienden? Dan wil ik je graag bemoedigen met de tekst uit 1 Petrus 5:7, waar staat:

Je mag al jouw zorgen op Hem afwentelen, want u ligt Hem na aan het hart.

God kent jouw verlangens en de zorgen van je hart. God vraag jou om ze aan Hem te geven. Om je rust, bescherming en toevlucht bij Hem te zoeken en daar te verblijven, begint Psalm 91. Zoals Jezus zegt in Matteüs 6: 25 + 31:

Maak je geen zorgen over jezelf over wat je zult eten of drinken. God weet wat je nodig hebt en zal het je geven in al Zijn volheid.

Als jij je zorgen maakt, laat het los en laat God God zijn in jouw leven.

Er zijn gebieden waarin ik loslaten best moeilijk vind. Zeker als het gaat om de kinderen. Het is een proces waarbij ik stapje voor stapje leer hoe het moet. Zo laten we Zoë ook stapje voor stapje een beetje ruiken aan de vrijheid.

We hebben een middenweg toegepast. Zij ging in haar eentje op weg naar haar vriendin. Ondertussen stuurde ik haar moeder een appje om vervolgens mijn dochter op gepaste afstand achterna te gaan. Zoë had het gevoel dat ze alleen op pad was. Ik had het gevoel dat ik haar losliet. Allebei een stapje in de goede richting.

Laura is opvoedcoach en heeft een gratis e-book gemaakt: ‘Help! Mijn kind wil niet luisteren!’. Het gaat vooral over verbinding met je kind. Misschien wel extra handig in deze tijd waarin we zo bij elkaar op de lip zitten. Je kunt het e-book gratis downloaden via deze pagina.