If your lifestyle is called quarantine

Ik open Instagram en Facebook en de foto’s vliegen me om de oren. Overal zie ik mensen de -soms perfecte- plaatjes vastleggen van wat ze nu doen in deze bijzondere quarantainetijd. Van samen huiswerk maken met hun kinderen tot klusjes die de afgelopen 10 jaar zijn blijven liggen.

Het coronavirus laat mensen zoeken naar een nieuwe manier van verbonden zijn en zich nuttig voelen. Het is een feit:

#quarantinelife is een nieuwe leefstijl.

Toch?

Al bijna zeven jaar breng ik het grootste gedeelte van de dag op mijn bed door. Grotendeels binnen, tussen vier muren. Als hoogtepunt kan ik soms even in de tuin liggen of een klein blokje om. En eerlijk? Ik ben niet zielig, maar zo onbekend is deze nieuwe #quarantinelife leefstijl mij niet. Ik probeerde juist deze leefstijl om te buigen naar eentje met meer mogelijkheden.

Een van die mogelijkheden is mijn nieuwe vriend waar ik vorig jaar de trotse eigenaar van werd. Mijn ‘alles in één’ elektrische rolstoel. Mijn wereld werd steeds groter en ik genoot van de kilometers die ik ermee kon maken. Een blok om langs de landerijen, de kinderen af en toe naar school brengen. Heerlijk! Zelfs af en toe een terrasje pakken behoorde door mijn rolstoel weer tot de mogelijkheden. Iets waar ik enorm van kon genieten. Mogelijkheden die het leven iets meer kleur geven dan alleen de petrol blauwe wand waar ik bijna de hele dag naar lig te kijken.

De woorden van premier Rutte: “Blijf thuis!” Een heldere en duidelijke boodschap geboren uit nood. Maar deze uitspraak komt bij mij toch best wel hard binnen. Alles waar ik zo voor aan het vechten ben geweest de laatste jaren, wordt – uiteraard begrijpelijk –  in één keer stilgezet. Mijn motto om me niet te laten beperken door omstandigheden lijkt lastig uitvoerbaar. Drie kinderen thuisonderwijs geven en geen fysiotherapie meer maakt dat de balans die ik meende gevonden te hebben, nu weer zoek is.

Net op het moment dat het me allemaal aanvliegt krijg ik drie keer in één week de volgende twee teksten geappt en gemaild. De eerste tekst was Matteus 10:31 ‘We hoeven niet bang te zijn, omdat we meer waard zijn dan een zwerm mussen’. En Matteus 6:34 ‘Maak je geen zorgen over de dag van morgen, want iedere dag heeft genoeg aan zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last’.

De eerste keer dat deze tekst aan me voorbijkwam, legde ik hem naast me neer. ‘Ja, die ken ik inderdaad. Mooi,’ dacht ik. Bij de derde keer realiseerde ik mij wat we van de mussen kunnen leren. Ik zat op dat moment in de tuin en keek naar de vogels in de lucht. Zij laten zich niet beperken door omstandigheden. De mussen denken niet na over morgen, ze reageren op het moment. Zodra de zon weer opkomt, beginnen ze weer te fluiten, elke dag weer!

Buiten lijk ik steeds meer vogels te horen. Hun samenzang maakt een melodie die kleur geeft aan mijn dag.

Fluit vandaag! #quarantinelife of niet.

Martine Hartog-Eysink

Mama van 5, waarvan Jezus voor 2 zorgt, chronische bekkeninstabiliteit, (on-)beperkt creatief, houdt Jezus, van de natuur, verse thee mét chocola en een goed boek.