One of us
Annelies is geadopteerd als baby. Inmiddels heeft ze zelf een gezin en beseft ze dat het belangrijk is om te weten waar je vandaan komt. En waar je bij hoort. Maar ook vooral bij Wie je hoort…
Onlangs stond ik, samen met mijn oudste dochter, in de rij voor de kassa in een supermarkt. Achter mij een wat ouder (voor mij overduidelijk) Sri Lankaans echtpaar. Na het schenken van een vriendelijke glimlach spraken zij mij aan. Met inmiddels de bekende vraag die vreemden mij vaak stellen: “waar kom je vandaan?”
Na 33 jaar heb ik daar inmiddels een standaard antwoord voor: “ik ben geboren in Sri Lanka, maar als baby geadopteerd”. Meestal volgen er nog een heleboel vragen, die ik in mijn hoofd altijd cynischer beantwoord dan in werkelijkheid. Spreek je de taal nog? Heb je jouw ouders wel eens opgezocht? Die laatste vraag is overigens vaak een aanleiding om te vertellen dat er iedere week Spoorloos wordt gekeken en dat de tranen dan weer rijkelijk vloeien. Mijn teken om demonstratief op mijn horloge te kijken en aan te geven dat ik toch echt weer verder moet.
Maar dit echtpaar begon geen vragenvuur. Zij deden iets volkomen anders. Ze wendden zich tot mijn driejarige dochter en riepen vol enthousiasme: “so you are one of us!”
Enigszins omver geblazen door deze verrassende en warme reactie in de supermarkt dacht ik; ja, mijn dochter is inderdaad voor een deel one of them. Maar wat betekent dit voor haar? Wat zegt dit over mij? Weet ik wel hoe dat voelt?
Onlangs is een deel van Zembla’s documentaire Adoptie Bedrog uitgezonden. Wat mij vooral bijblijft na het zien van deze documentaire, is de noodzaak om te weten waar je vandaan komt. Waar je roots liggen, waar je geworteld bent. Ondanks dat mijn adoptie wél volgens de regels is verlopen, zal ik nooit het werkelijke verhaal erachter weten.
Regelmatig praat ik met mijn dochters over de tijd dat ze in mijn buik zaten. Hoeveel papa en ik toen al van ze hielden en hoe wij uitzagen naar hun komst. Op die momenten realiseer ik mij dat ik nooit zal weten hoe mijn moeder nadacht over het kindje in haar buik. Of ze uitzag naar mijn komst?
Ondanks dit alles heb ik nooit het gevoel gehad niet te weten waar ik vandaan kom of waar mijn roots liggen. Dit komt doordat ik weet dat ik een dochter van God ben.
Efeziërs 3 beschrijft dat wij gegrondvest en geworteld zijn in Jezus. Ook al weet ik niet het fijne van het hele prille begin van mijn leven, wat ik wel weet is dat Hij erbij was. Dat Hij vanaf dag een van mij hield en ik er mag zijn. Kolossenzen vertelt mij dat ik geworteld en gegrondvest mag zijn in Jezus en vervuld mag zijn met dankbaarheid. Dankbaar dat Hij in de moederschoot al bij mij was.
Ik zal op den duur moeten vertellen over mijn adoptie, mijn geboorteland, dat kinderen worden afgestaan, dat het niet altijd bekend is waar je vandaan komt en al helemaal niet waar je naartoe gaat. Maar het belangrijkste is dat ik mijn kinderen kan vertellen dat waar ze ook vandaan komen en wat ze ook doen, dat zij (net als ik) altijd geworteld blijven in Jezus. Gegrondvest in Zijn liefde. Helemaal one of Him!
Foto: Pixabay
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
Wat mooi Anne! Dank voor het delen van dit verhaal!