Alleen op stap
Wat als je kleuter alleen op stap wilt? Die van mij is vier en wilde alleen naar zijn vriendje. Ik schreef er dit blog over:
“Weet je zeker dat je alleen naar J. wilt gaan?” Ik vraag het aan Mads. Mijn oudste. Hij is net vier jaar en vindt sinds hij op school zit dat hij een supergrote jongen is die heel goed dingen in zijn eentje kan. In ieder geval op school dan. Daar is uitkleden, aankleden, jas aandoen, rits dicht doen, broodbakjes netjes sluiten, z’n billen afvegen en z’n neus snuiten geen probleem. Thuis lijkt hij dat allemaal ineens vergeten en ben ik nog steeds degene die hem moet helpen.
Maar vandaag wil hij alleen naar zijn vriendje toe. “Ik ga dan op de step mam,” zegt hij. “Oké,” antwoord ik hem. Nog voordat ik het woord heb uitgesproken voel ik een steek in mijn buik.
Is hij niet te jong om alleen naar zijn vriendje te gaan? Zal hij goed opletten onderweg? Is hij de fase van het wegrennen voorbij? En als hij dat wel doet, stopt hij dan wel bij de weg? Gaat hij niet met vreemden mee?
Misschien moet ik er niet te veel over nadenken. Té bezorgd kan natuurlijk ook. Maar aan de andere kant, vanaf het moment dat ik alleen buiten ging spelen was mijn moeder mij geregeld kwijt. Ondanks alle ‘niet met vreemden meegaan’ en niet-verder-dan-de-hoek-van-de-straat-gesprekken en bijhorende sancties. Ik vond het namelijk bere-interessant om bij verschillende buren een praatje te maken, fietsen te kijken, motors te bewonderen en mee te gaan vissen. Overigens wel met bekenden. Omdat Mads in zijn karakter best wel op mij lijkt, denk ik dat ik hem ook wel eens kwijt ga zijn, straks. Iets wat ik, nu ik zelf moeder ben, ineens een stuk minder leuke gedachte vind. Vroeger woonden we in een dorp waar iedereen uit de buurt elkaar kende. Nu woon ik in een stad waarbij ik niet eens weet wie er aan het einde van de straat woont.
Voor mijn neus staat ineens een aangeklede jongen. Tot mijn verbazing heeft Mads zelf zijn schoenen aangedaan en zijn jas dicht geritst. “Zo, ik ben klaar mama. Jij moet hier blijven, oké?”
Oké. Ik blijf hier. “Maar ik kijk wel even bij de deur hoor,” roep ik hem achterna terwijl hij zijn been flink afzet naast de step. Zoveel kan er onderweg niet misgaan. Hij kijkt nog eens achterom en zijn glunderende ogen vertellen mij dat dit goed is. “Je mag me ook niet halen hoor mam!” Ik geef hem het vertrouwen dat hij blijkbaar graag wil krijgen. Hij kan onderweg hooguit een keer van zijn step vallen. Gelukkig ben ik er dan zo bij. Zijn vriendje woont immers maar drie huizen verderop.
Dit blog verscheen eerder op de Club van Relaxte Moeders. Maandelijks schrijf ik daar twee stukjes voor. Onlangs is er ook een superleuke verzamelboekje met twee van mijn columns uitgekomen: Die andere moeders doen ook maar wat. Wil je er eentje winnen? Laat dan hieronder een reactie achter :-) En vooruit, je krijgt er ook het boek #Powertalks voor mama’s bij!
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
24 Reacties
Comments are closed.
Zo herkenbaar. Onze zoon is inmiddels al een heel stukje verder. In september voor het eerst naar het voortgezet onderwijs. En dus ook voor het eerst fietsen naar de grote stad 17 km verderop. Het gaat gelukkig erg goed. Ben ik dankbaar om.
Oh, jaa lijkt mij leuk! Beide boekjes staan op mijn wishlist, haha, dus ik waag graaag een gokje :)
Jennienke
Oh wat zou ik graag kans willen maken om te winnen! Ook dit stukje is weer zo herkenbaar. Ik herken hierin mijn zoon van 5…
Lijkt me gaaf om te krijgen!
Bekend dilemma! Bij ons is de zoon in kwestie inmiddels 7 en doet ie al een boodschapje voor me. Ook heel handig:-) ook ik zou heel graag kans maken op de boekjes.
Oooh dat lijkt me echt super leuk!!! :-)
Veel plezier vanavond bij de boekpresentatie.. gaaf hoor, weer een mooi boek op jouw naam!
Volgens mij ben ik iets te enthousiast geweest met reacties verzenden.. excuus! ;-)
Alleen de trap op en af is de drempel die wij onlangs genomen hebben met mijn peuter van 26 maanden en ik vond het een heel ding
Alleen over straat wil en hoef ik voorlopig nog niet aan denken hoor.
Ik doe graag mee! Leuk!
Lijkt me supertof :-)
Sinds kort de trotse mama van twee stoere meisjes, en regelmatig een powertalk en de geruststelling dat andere mama’s ook maar wat doen is van harte welkom :-)
Wat een heerlijk blog. Herken het helemaal. Zou graag een boekje winnen.
Ooo dat zou super gaaf zijn! Ben heel benieuwd naar je boeken!
Super herkenbaar! De eerste keer vond ik het reuze spannend! Ik win graag het boekje! Groetjes
Lijkt me super om te winnen! :)
wat lijkt me dat leuk om te winnen! Al 15 jaar mama en sinds een maand weer ‘fulltime’ mama nadat we aan de wal zijn gaan wonen. De kinderen hebben op het internaat gezeten en daardoor 10 jaar lang toch een soort van ‘parttime’ mama. Dat is voor iedereen wennen. De momentjes voor jezelf zijn schaars. Daarom zijn deze boekjes met korte collums meer dan welkom :)
Ik moest hardop lachen! Heb hem zelfs aan mijn man laten lezen, die moest er ook hartelijk om lachen!
Ik zou graag kans willen maken om te winnen!
Leuke actie, prachtig geschreven en ja…heel herkenbaar.
Bij mij is de tweede een stuk ondernemender in dit soort dingen dan de eerste.
Ik weet het nog heel goed…. de eerste keer dat ik hem ook echt moest zoeken er een communicatie foutje was tussen ons als moeders.
Ik dacht dat het wat langer duurder omdat hij thuis gebracht zou worden, wat niet zo was en erachter kwam dat mijn lieve kereltje al zeker een kwartier thuis had moeten zijn. Schoot de adrenaline door mij heen.
En dan…. na een tijdje zoeken( Eigenlijk nog niet eens zo heel lang….)
Een heel onschuldig lief gezicht (helemaal niet bewust van zijn actie ) boven de schutting uit van een ander vriendje. Ja mam hier ben ik….
pffff wat was ik blij hem weer te zien. Toch maar even een gesprekje gehad dat hij eerst thuis moet komen om te zeggen wat hij daarna wil gaan doen.
Want deze mama was toch echt wel effe goed ongerust.
Super leuk, herkenbaar en bemoedigend jouw columns! Mn zus en ik zijn fan. Ik doe graag mee aan de winactie zodat ik een tof boekje kan weggeven!
Oh zo herkenbaar! Die kleine ontdekkingsreizigertjes! En ja doe graag mee aan de winactie! Omdat ik ook “maar gewoon wat doe”!
Herkenbare blog, mijn oudste zoon is ook net 4 geworden. Wat ontwikkelen ze zich ineens snel he, als ze op school zitten?
Ik zou graag de twee boeken winnen, ben er erg benieuwd naar en ik denk ook leuke inspiratie in mijn werk als kerkelijk werker waarin ik me oa op jonge ouders mag richten.
Leuk! Ik doe graag mee.
Dat lijkt me heel leuk om te winnen, beide bemoedigende boekjes voor een mama die soms wel even wat mental support kan gebruiken ;)
Leuke column en leuke actie!! Ik heb je boek Powertalks afgelopen donderdag gekregen bij de presentatie. Echt een aanrader!! Zoveel herkenbare en bemoedigende stukjes gelezen! Bedankt! En ik ken een hele lieve moeder die ik heel blij zou kunnen maken met de boekjes
Heerlijk herkenbaar! Blijft echt een ding hoor…dat loslaten! ook bij kind nr.5 nog! En ja..lijkt me leuk om te winnen en heerlijk in de zon te lezen! :)