Artistieke vrijheid

Bijna elke dag kom ik wel iets tegen, groot of klein, dat me eraan herinnert dat ik niet alles onder controle heb. En als ik dat wel zou hebben, dan is dat misschien helemaal niet handig, of nodig.

Vandaag dus ook weer. Als ik het vertel, beloof je dan om niet te lachen?

Mijn lieve kleuter had zin om te ‘klutselen’. Ze kan onwijs genieten van stiften, stickers, kwasten en geklieder. Soms tolereert ze daarbij ook mijn aanwezigheid en wordt het zomaar een echt kwaliteitsmomentje. Nu roep ik altijd heel hard dat ik absoluut geen Pinterest moeder ben, maar stiekem vind ik het best leuk om knutsels met haar te maken die ook het showen waard zijn. Dat je kan zien wat het is, zeg maar. Dochterlief denkt daar meestal anders over, die wil vooral lekker bezig zijn.

We togen samen naar de winkel om leuke canvasjes en wat nieuwe verf te halen, ze had bedacht dat ze wel een regenboog wilde schilderen voor papa. Eenmaal thuis ging ze gewapend met schort, verf en een stapel kwasten aan de slag. Supermooi smeerde ze allerlei kleurtjes op het canvas. Ik probeerde hier en daar nog een beetje te sturen: “Ja schat, kijk, in een regenboog zit ook nog rood.” Ging best aardig, totdat ze de zwarte verf vond. Vandaag was zwart ineens haar lievelingskleur. Voor ik het wist was de zorgvuldig geregisseerde regenboog nog zorgvuldiger met zwart overgeschilderd. En toen nog een laag. Om af te sluiten met, je raadt het al, zwart.

Ze was zó trots op haar kunstwerk, ze kon niet wachten om het aan papa te laten zien. En toch knaagde er iets bij mij. Waarom vond ik het jammer dat ze niet zo’n mooi gekleurde regenboog had gemaakt? Twijfel ik aan haar artistieke vaardigheden? Vind ik dat ze naar mij moet luisteren? Had dit moment een Instagramwaardige foto moeten opleveren? Alsof het resultaat van haar diepgaande schilderproces iets zou zeggen over mijn kwaliteiten en vooral mislukkingen als moeder…

Kijkend naar haar glunderende koppie realiseerde ik me dat zij het soms beter snapt dan ik: het gaat om de reis, niet de bestemming. En trouwens, mooi zwart is niet lelijk. Zou het me lukken om haar, ook in dit soort kleine dingen, iets meer los te laten? Durf ik haar zelf haar keuzes te laten maken, ook al zou ik het liever anders zien? Wie weet, als het me lukt in het kleine, kan ik het later misschien ook als het er écht toe doet.

Hoe mooi ik een regenboogschilderij ook had gevonden, ik heb liever een dochter die geniet van haar artistieke vrijheid. En terwijl zij met haar tong uit haar mond zwoegt op haar volgende schilderij (want: hoog productieniveau) kijk ik naar mijn kunstwerk van 4,5 jaar oud. Dat ze maar lekker buiten de lijntjes mag blijven kleuren.

Foto: privecollectie Suzanne

Heb je al gehoord van onze Faith Mama Relax weekenden? In mei kun je nog mee! Een weekend lang tijd voor jouzelf, doorslapen, genieten van een prachtige omgeving, compleet in de watten gelegd worden én tijd met God. Een echte Faith & Energy refill dus. :-) Klik op de foto hiernaast voor meer info. Hoop je in mei te zien!