Accepteren kun je leren?
Misschien moet je er maar aan wennen dat niet meer alles kan wat je wilt, Peet. Dat accepteren is de makkelijkste weg. Die gedachte komt voorbij na drie dagen lang (...)
Misschien moet je er maar aan wennen dat niet meer alles kan wat je wilt, Peet. Dat accepteren is de makkelijkste weg. Die gedachte komt voorbij na drie dagen lang (...)
Daar sta ik dan. Tussen vijf kinderen en met mijn lief drie stoelen verderop. Mijn linkerarm om mijn bijna-negenjarige. De kleuter op mijn rechterheup. Mijn puber rechts (...)
Flink chagrijnig zak ik op bed. Voor de tweede avond op rij verloopt het bedritueel waardeloos. Niks voorlezen, liedjes en rustige gesprekjes. In plaats daarvan klinkt (...)
‘Denkt u aan de verjaardagskalender?’ De juf herinnert de in de klas aanwezige ouders eraan even hun naam op de kalender te zetten, zodat ze weet wanneer welk kind (...)
‘Kijk me aan!’ Ik spreek mijn drie blauwoogjes streng toe, want ik wil er zeker van zijn dat ze geen fratsen uithalen bij de oppas. Die gaat hen straks op bed leggen (...)
‘Joepie! Het is het juni!’, hoor ik mijn kleuterkereltje zeggen als hij uit school komt, gevolgd door: ‘Wil je dan nu het zwembad opzetten?’ In mijn hoofd loop (...)
Zaterdagmiddag. Het is voorjaarsvakantie en ik ben met mijn kroost en hun logees bij een indoor krijspaleis beland. Niet mijn favoriete plek op de wereld, maar wel die (...)
‘Heb je het gevoel dat je alweer wat gelukkiger bent nu?’ Mijn handen omklemmen de koffiemok die mijn vriendin me even eerder gaf. Ik draai hem zachtjes rond en denk (...)
Ik zwaai Jurre uit bij het schoolplein. Daar gaat hij, met zijn felblauwe jas aan en capuchon op. ‘Kan ik je even spreken?’ Het de juf van mijn kleuter. Ze neemt me (...)
‘Wat heb jíj dit jaar aan je CV toegevoegd?’ Ik lees de reclame-zin met licht sarcasme in mijn stem voor aan mijn vriendin. ‘Het wil nog niet zo lukken hè, met (...)