Belangrijke dingen eerst
Een eenpersoonsbed. Als ik zijn gezicht zie, is het alsof hij spontaan nog een paar centimeter erbij groeit als dat bed er dan eindelijk staat. Hij blaakt van trots. We hebben ‘m samen geschuurd en nadat ik ‘m lakte, hebben we ‘m in elkaar gezet nadat we vanmiddag een nieuw, groot matras kochten.
De andere jongens liggen al op een oor en samen met m’n grote kleintje lig ik op het nieuwe ‘grote mensen kussen’. Dit is liefde voor hem. Samen kletsen, dicht bij elkaar. Hoewel ik er soms een sport van maak drie kinderen zo vlug mogelijk naar bed te brengen. Met mijn hoofd vol to do’s heb ik de rust dan gewoon niet. Maar nu: even helemaal focus.
Zonder op de klok te kijken kletsen we over zwemles, over de nieuwe letter van vandaag en over zijn plekje in de klas. ‘Ik was gisteravond even met de juffen kletsen, weet je nog? Ze zei dat je het wel fijn vond om je tafel apart te zetten, is dat zo?’ Hij legt uit hoe het gaat als hij probeert te lezen in zijn werkboekje en het dan niet lukt als andere kinderen al klaar zijn en ‘door hem heen praten’.
‘De juf wil je leren te focussen. Dat is iets wat je soms nog lastig vindt he?’ Ik vertel hoe het gaat als hij de trap af komt met een stapeltje kleren, omdat hij het gezelliger vindt beneden aan te kleden. Dan vergeet hij alles zodra hij de Duplo ziet. Na tien keer herinneren aan zijn kleren, gaat hij aan de slag en trekt alles hup, over zijn pyjama, aan. Hij kijkt me aan met glimoogjes van herkenning alsof hij zegt ‘grappig ben ik he?’.
We praten over ‘belangrijke dingen eerst’ en ‘focus’, het onderwerp van het tienminutengesprek afgelopen maandag. Dat tafeltje apart, helpt echt legt hij me uit. ‘Dan zie ik de anderen niet.’ Wauw, ik verwonder me over hoe hij dit kan verwoorden en meedenkt in oplossingen. Hij wordt ouder, echt een ‘eenpersoon’. Niet alleen zijn lengte, maar ook onze omgang groeit naar steeds meer toe naar een gelijk niveau.
‘Weet je dat jij best wel op mij lijkt? Ik heb dat soms ook, dat ik m’n taakje vergeet.’ Twee oogjes kijken me vragend aan, nu wordt het interessant. Ik probeer snel een voorbeeld te bedenken, maar schiet in de lach. ‘O, nubijvoorbeeld! Ik bedenk me dat ik vanmiddag de was moest ophangen en daarna zou gaan koken. Helemaal vergeten. Die was moet ik straks als eerste ophangen!’
Ik kijk op de klok, als er nog wat gedaan moet worden, mag ik wel gaan afronden. We bidden, zingen en ik stap het bed uit. ‘Nu ga ik even lekker koffiezetten voor papa. Welterusten’. Ik loop zijn kamer uit, met mijn hoofd al bij de koffie. Onmiddellijk veert achter me een jochie weer overeind: ‘Nee, je moet de was toch ophangen?!’ Oeps! Ja die was ik alweer vergeten!
Bedankt voor deze les lieverd, je lijkt meer op me dan ik soms denk. Maar vanavond is het geloof ik al gelukt: belangrijke dingen eerst.
Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost