Brugklasser
Soms voel ik me zo’n brugpieper in het moederschap. Ik doe het allemaal maar een beetje voor het eerst en ik kijk om me heen en zie dat wat ik doe soms anders is dan de rest. Zoals je vroeger had, met een andere tas, andere agenda en een ouderwetste broodtrommel. Zoiets.
Op zo’n brugklas-moment vraag ik me af of ik het anders moet doen. Andere dingen moet kopen of andere dingen gewoon moet vinden. Of dat ik zelf anders moet zijn.
Met m’n draagdoek bijvoorbeeld, daarmee had ik zeven jaar geleden behoorlijk wat bekijks als ik ‘m omknoopte. Nog meer herinner ik me de gezichten als iemand bij het CB de wasbare luiers zag die ik gebruikte. Ik overwoog haast onder de tafel te gaan zitten toen ik ontdekte dat ik een uitzondering was en er vragen over kreeg.
Als ik terugkijk denk ik: ach meisje, schaam je niet. Heb je eigen kleur als moeder, je mag jezelf zijn met die wasbare luiers. Maarja, zo voelde het toen niet. Nu kan ik dat wel makkelijk zeggen, nummer drie poept en plast er al in. Inmiddels ben ik ervaren, maar toen probeerde ik ook maar wat.
Iets anders doen dan anderen, roept nog steeds weleens een gevoel op dat ik me moet verantwoorden. ‘Beter ben je net als iedereen, lekker onopvallend’, zo’n gedachte. Heel veel dingen in het moederschap doe ik zelf steeds weer voor het eerst. In elke fase die ik als moeder doormaak, heb ik weer zo’n brugklasgevoel. Voor het eerst op het schoolplein van de basisschool, voor het eerst een broodtrommel vullen, een kinderfeestje organiseren, wat voor filmpjes ik ze wil laten kijken en of we wel of niet in Sinterklaas geloven…
Ik doe soms maar wat, maar ik doe het liefst waar ik in geloof en waar ik volledig achter sta. En toch wil iets in mij tevreden gezichten van alle kanten. Ik wil ook gewoon goedkeuring, voor dat wat ík doe. Maar ga ik goedkeuring krijgen als ik meer ga werken of moet ik juist stoppen? Is het goed om mijn kinderen nu al op een sport doen of ze juist beschermen voor een volle agenda?
Ik denk dat als ik later van de ‘mama-school’ af ben, ik tegen mijn jongere zelf zou zeggen: ‘Wees maar jezelf. Doe jouw gezin maar lekker op jouw manier. Stem af met je man en heb je eigen kleur, omarm het. Focus op liefde. Het is prima dat niet iedereen hetzelfde is. Je hoeft geen mensen te volgen, geen mensen te overtuigen. Kijk alleen naar Jezus. Volg de Stem in je hart die je laat zien wat goed is en wat eeuwigheidswaarde heeft. Blijf dicht bij jezelf, dan hoor je Hem wel.’
Eigenlijk best een goed advies, juist ook voor nu. Ik kies ervoor om dicht bij mijzelf te blijven, om steeds weer te luisteren naar Zijn stem. Jezus zit immers ook steeds weer bij mij in de brugklas.
Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost