Buffertijd

‘Ik zet alvast een kruis door mijn agenda,’ zeg ik tegen mijn man. Maandag 12 augustus (overmorgen dus) begin ik weer rustig aan met werken*.

En ik begin met buffertijd.

Wat voor tijd?
Buffertijd. Ruimte tussen het ene en het andere, om iets op te vangen.

Tot 2010 kende ik het ook niet. Toen ik op het VMBO ging werken, hoorde ik de term voor het eerst. De laatste week voor de zomervakantie heette zo. Vet handig, ontdekte ik. Want het gaf leerlingen ruimte toetsen in te halen of achterstallige opdrachten in te leveren. En voor mij als docent zorgde het voor een rustigere overgang naar de vakantie. De laatste weken van een schooljaar zijn voor leerkrachten en docenten altijd hectisch.

Ik werk al bijna zes jaar niet meer in het onderwijs, maar plan nog steeds buffertijd in mijn agenda in de week voor de vakanties. Bij korte vakanties een halve dag, voor de kerstvakantie of zomervakantie twee tot vier dagdelen in de weken voorafgaand de vakantie.

Het werkt nog steeds. Ook na de vakantie, om vanuit rust te starten met dat wat komt.

Maandag begin ik dus met een bufferdag. Een dag waarop ik rustig van het een naar het ander ga. Ik begin met mijn mail opschonen. En warme koffie in een leeg huis.

Tip: plan ook een bufferdag(deel)! Is dat gezien de aard van je werk niet mogelijk? Kijk dan eens of je een paar uur een oppas kan regelen of onder schooltijd een paar uur vrij kan maken om na te genieten van de vakantie of gewoon even niets te doen.

*Mits de oppas geregeld is, op moment van schrijven is dat nog niet zo. Dus als je me ergens met mijn schare kinderen ziet rondscharrelen, is het niet gelukt. Ach, daar is zo’n bufferdag dan ook weer handig voor. Er staat niets verplichts op de agenda!

Daniëlle Koudijs

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |