Bidden voor het slapengaan
Het is avond en ik breng mijn dochter naar bed. Ik schuif de gordijnen dicht en zet een zacht lampje aan. We lezen ‘Draakje Vurig’ en zoeken plaatjes in het (...)
Het is avond en ik breng mijn dochter naar bed. Ik schuif de gordijnen dicht en zet een zacht lampje aan. We lezen ‘Draakje Vurig’ en zoeken plaatjes in het (...)
‘Hoe gaat het pad nu verder?’ Regelmatig stel ik deze vraag aan mijn man. We zijn met ons gezin aan het wandelen in de Schotse Hooglanden. We lopen over hellingen (...)
Daar gaan we. Onze oudste dochter heeft net haar schoolreisje bij een enorm speelparadijs achter de rug en de auto koerst naar huis. Het duurt niet lang voor er een (...)
‘Ik fiets wel even met je mee naar school’, zeg ik tegen mijn dochter die vanochtend met hangende schouders en een strakke blik door het huis sjokt. Ze heeft slecht (...)
Het is vrijdagochtend. Vandaag geef ik maar één uurtje godsdienstles. Ik heb mijn echtgenoot aangeboden om direct na mijn werk de weekendboodschappen te gaan halen, (...)
Drie-en-een-half jaar oud is ze. Een peutermeisje met twee grote broers boven haar. Die broers kunnen fietsen. Fietsen in de tuin, crossen over de oprit, fietsen naar (...)
Het is deze avond mijn taak om onze jongste dochter klaar te maken voor de nacht. Ze is 14 jaar, maar heeft een algehele ontwikkelingsachterstand en functioneert op het (...)
Met mijn drie mannen loop ik in het bos. Wie hier in het dorp woont, kent het uitgesleten pad over de heuveltjes. Het kronkelpaadje heeft iets mysterieus, je loopt om en (...)
Iedereen is anders, dat is nou eenmaal zo,iedereen is anders, okido… Vrolijk zingt mijn kleuter achter op de fiets dit liedje van Marcel en Lydia Zimmer. Het (...)
Daar staan we dan; in onze lege woonkamer in het centrum van Zwolle. Alle meubels en persoonlijke spullen zijn inmiddels verhuisd naar ons nieuwe huis in het (...)