Een beetje ‘bleeh’ na de vakantie
‘Ik voel me een beetje bleeh’, zeg ik tegen mijn man. We drinken in het ochtendzonnetje een kopje koffie in de tuin. Ik blijk niet de enige te zijn, mijn wederhelft (...)
‘Ik voel me een beetje bleeh’, zeg ik tegen mijn man. We drinken in het ochtendzonnetje een kopje koffie in de tuin. Ik blijk niet de enige te zijn, mijn wederhelft (...)
‘Kijk me aan!’ Ik spreek mijn drie blauwoogjes streng toe, want ik wil er zeker van zijn dat ze geen fratsen uithalen bij de oppas. Die gaat hen straks op bed leggen (...)
Mijn man ijsbeert door de kamer met ons krijsende meisje in zijn armen. Hij maakt troostende geluidjes en probeert haar in slaap te wiegen. Ze is een paar weken oud en (...)
Ik weet nog goed dat mijn zoon mij voor het eerst zag huilen. Eerst probeerde ik het nog weg te slikken omdat hij erbij was, maar er was geen houden aan. Met grote ogen (...)
Drie-en-een-half jaar oud is ze. Een peutermeisje met twee grote broers boven haar. Die broers kunnen fietsen. Fietsen in de tuin, crossen over de oprit, fietsen naar (...)
Mijn kleine meisje mag sinds april dit jaar naar school. De eerste weken waren pittig voor zowel haar als voor mijzelf. Het begon de avond voor een schooldag al vaak met (...)
‘Zijn we er al bijna?’ Bekende vraag voor jou deze vakantie? Ik ga hem vast heel vaak horen op weg naar onze bestemming, maar hij doet me ook terugdenken aan een (...)
Met mijn drie mannen loop ik in het bos. Wie hier in het dorp woont, kent het uitgesleten pad over de heuveltjes. Het kronkelpaadje heeft iets mysterieus, je loopt om en (...)
Iedereen is anders, dat is nou eenmaal zo,iedereen is anders, okido… Vrolijk zingt mijn kleuter achter op de fiets dit liedje van Marcel en Lydia Zimmer. Het (...)
Tijdens de zwangerschap van mijn eerste vloog het me regelmatig aan: kan ik straks wel genoeg van dit kindje houden? Gekke gedachte misschien, maar voor de meeste (...)