Chaos

Daar zit ik dan. In de chaos. Tussen de half ingepakte verhuisdozen, uitzicht op een lege muur met wat opgevulde gaatjes waar vorige week nog een kunstwerk hing. De boekenkast naast me is leeg, op wat kinderboeken en spul van de bieb na.

Over drie weken gaan we verhuizen en al is het zo’n beetje naar de overkant van de straat, met een kleuter en een baby is het een niet te onderschatten onderneming. De timing is ook fijn: dit is mijn eerste werkweek na mijn zwangerschapsverlof-vakantie-ouderschapsverlof.

Had ik al gezegd dat ik niet zo goed ben met chaos? Best onhandig, want in het leven van een moeder is chaos een bijna constante factor. Neem daar een verhuizing bij en het wennen aan weer werken en je hebt gegarandeerd stress. Ik kocht ooit een kaart met de tekst ‘chill, it’s only chaos’, als reminder aan mezelf dat ik dit wel overleef. Maar ja, die reminder is ingepakt.

O,  en ik ben ook nog ongesteld.

De hormonen en de spanning wonnen het eerder deze week even van me en ik schoot licht in de paniek. Hoe gaan we dit in vredesnaam allemaal doen!? Ik vrees dat ik mijn lieve echtgenoot een beetje als verbale boksbal heb gebruikt.

Toen ik eenmaal gekalmeerd was, schoten alle tips en trucs weer door mijn hoofd die ik de laatste tijd gehoord had: “Vaak tot tien tellen. Of twintig.” “Let op je ademhaling.” “Laat los.” Haha! Loslaten! Die is grappig… In theorie allemaal verstandige dingen, in de praktijk nogal ingewikkeld.

Maar toch probeerde ik zojuist even tot rust te komen. Kleuter naar school, baby in bed en wonderbaarlijk genoeg ook in slaap, beker met koffie in m’n hand (gelukkig is het koffiezetapparaat nog hier). In de paar minuten stilte die ontstonden leek het of een zachte stem mijn aandacht trok.

Ergens in mijn hart voelde ik de glimlach van God. Dat is denk ik de beste omschrijving. God die naar me kijkt en zegt: “Ik heb de hele wereld geschapen vanuit chaos. Dat is hoe ik werk.” En even later: “Vergeet je niet dat ik je naar Mijn evenbeeld geschapen heb?” Dat vergeet ik dus soms wel. Dan heb ik het veel te druk met zorgen maken en lijstjes bijwerken, met achter mijn kinderen en de feiten aanrennen.

God is niet bang voor chaos. Hij gebruikt het om er iets moois van te maken. Hij heeft het gebruikt om mij te maken en die scheppingskracht leeft ook in mij!

In mijn hoofd vormt zich een beeld van God die water van aarde scheidt, uit modder nieuw leven schept. Van hoe ik verhuisdozen inpak en weer uitpak, alle spullen een plekje geef. Hoe ik mijn nieuwe huis inricht en de chaos langzaam maar zeker omtover tot een warm en welkom thuis.

Misschien heb ik iets langer nodig dan God die in zes dagen de wereld schiep (of begin ik daarmee een theologische discussie?), ik hoop dat ik net als Hij kan genieten van het proces. En tussendoor af en toe een momentje rust kan pakken om een stap achteruit te doen. Alles van een afstandje bekijken: en Suus zag dat het goed was.

Die dag rust op de zevende dag, daar kijk ik trouwens ook wel naar uit.