De schoonheid van je binnenkant
Ik sta voor de spiegel en kijk eens goed naar mezelf. Ik ben ondertussen de 40 gepasseerd. Vroeger vond ik 40 echt oud! Nu ik er middenin zit, vind ik mezelf nog jong. Hier en daar wat rimpels en wat slapper wordend vel. Maar hoe ouder ik word, hoe blijer ik met mezelf ben. Vond ik mezelf vroeger te dik, te klein, mijn neus te groot en noem maar op en was er altijd dat stemmetje binnen in mij dat me wees op mijn tekortkomingen. Nu ik ouder ben, heb ik al deze ‘mankementen’ omarmd, geaccepteerd en heb ik het stemmetje meestal onder controle.
En zoals ik vroeger worstelde met mijn uiterlijk, zie ik dat nu mijn pleegdochter Demi doen. ‘Mam, ik heb overal haar’, verzuchtte ze onlangs tegen me. Met haar donkere haar en donkere ogen heeft ze veel haargroei op haar benen en armen. Ik zeg dat ze prachtig is, zoals zo veel mensen dat vroeger tegen mij hebben gezegd. Waarschijnlijk is er bij haar ook wel een stemmetje dat zegt dat het niet waar is wat ik nu tegen haar zeg.
Maar ze is prachtig en dat kan ze niet vaak genoeg horen.
En ineens vraag ik me af: hoeveel van die prachtige meiden en jongens van Demi’s leeftijd krijgen dagelijks een onrealistisch schoonheidsbeeld voorgeschoteld? Dat stemmetje dat ik vroeger binnenin mij hoorde, schreeuwt het vandaag de dag uit naar ze via televisieprogramma’s, internet, etalages in de winkelstraat en op zoveel andere plekken. Daar wordt mijn lieve pleegmeisje ook mee geconfronteerd.
Ik vertel haar vaak over haar mooie kwaliteiten aan de binnenkant. Ze is zo lief, zorgzaam, gezellig en creatief. Ik realiseer me dat die kenmerken en karaktereigenschappen uiteindelijk overblijven. Je binnenkant blijft, al is die ook aan verandering onderhevig. Maar dan de goede kant op. Want eerlijk gezegd: als ik naar mijn ouder wordende zelf kijk ben ik zo ontzettend blij met mijn binnenkant. Naarmate de jaren voorbij zijn gegaan, heb ik een heleboel geleerd en ontvangen van God. Mijn binnenkant is flink schoongemaakt en regelmatig door Hem gesnoeid. Ik ben gegroeid en mooier geworden.
Ik besef eens te meer dat we zoveel tijd aan ons uiterlijk besteden. Elke morgen een (meestal) bij elkaar passend setje voor de kinderen en mezelf. Een make-upje op om die wallen wat weg te werken. Staarten of vlechten voor de meiden en gel voor de jongens. Van tijd tot tijd een bezoek aan de kapper of soms zelfs een schoonheidsspecialiste. En ineens schiet me de tekst uit 2 Korintiërs 4:16 te binnen:
Daarom geven we nooit op. Ons lichaam wordt wel steeds ouder en zwakker, maar onze geest wordt elke dag gesterkt.
Klopt als een bus, maar hoe zit het met die schoonheid aan de binnenkant? Waar ga ik naartoe en wanneer? En besteed ik eigenlijk wel net zoveel aandacht aan het bezoeken van mijn Maker en Leidsman? Ik wil die binnenkant net zo mooi en schoon houden, maar dan moet ik daar dus ook wat voor blijven doen. Dus als ik nu langs de spiegel loop om even mijn haar en make-up te checken, denk ik ook even na over mijn innerlijk. En als ik het haar van mijn kinderen doe, vertel ik ze er ook even bij hoe uniek, kostbaar en mooi ze van binnen zijn.
Ja, ik ben helemaal klaar voor het ouder worden. Want ook al gaat mijn vel hangen en word ik grijs, die mooie binnenkant blijft en wordt alleen maar mooier! Kom maar op met die spiegel, ik werp er graag een blik in!
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Amy full time moeder en pleegmoeder | Drie kinderen en drie pleegkinderen | 20 jaar getrouwd met Collin | Start met opleiding voor kinder- en opvoedcoach | Houdt van schrijven, spreken en mensen