Een nieuwe school

Het is 14.00 uur en ik sta op het schoolplein. Lieke komt uit school gerend, haar jas open en haar tas in haar hand. ‘Ga je mee? Pak je je fiets? Dan gaan we gelijk,’ zeg ik als Lieke aan komt rennen. Enthousiast reageert ze: ‘Ja, ik ga mee’. Tegen de moeder die naast mij staat flapt ze er vervolgens nog even uit: ‘We gaan kijken naar mijn nieuwe school’.

Oeps, dit was eigenlijk nog even ons geheimpje. De beslissing is nog vers. De leerkrachten zijn net op de hoogte gesteld van het feit dat we gaan wisselen van school. Ik wil hen even de tijd geven aan het idee te wennen. Ik moet dat zelf namelijk ook. Want het is een hele stap: je kind naar een andere school overplaatsen. Ik heb het er stiekem ook moeilijk mee, maar je kind verdrietig en ongelukkig zien, is echt geen pretje.

Afgelopen periode werd naar school gaan steeds lastiger. Huilend bracht ik Lieke naar de voorschoolse opvang of in de klas. Ze had geen zin in school, want ‘rekenen was zo moeilijk’. Huh, rekenen? Terwijl dat thuis juist zo goed gaat?!

Na vele gesprekjes kwam de aap uit de mouw: ze werd gepest, mocht vaak niet meedoen met de meisjes in de klas of moest tegen hen opboksen om leuk gevonden te worden. Lieke is een gevoelig meisje en trekt zich dat erg aan. Ook was mij al opgevallen dat ze geen echte vriendinnetjes in de klas heeft, dat ze vaak alleen speelt of juist omgaat met oudere kinderen.

Natuurlijk volgden er gesprekken op school en leek het wat beter te gaan. Toch bleef de angst bij Lieke. Het vertrouwen was weg. En de kinderen in de klas blijven de kinderen in de klas tot in groep 8. Die dynamiek verandert niet zomaar. En juist een fijne klas en fijne vriendinnetjes maakt dat je je veilig voelt, vertrouwen hebt en dus kunt leren.

Dik een uur later staan we op het plein van de nieuwe school. Lieke heeft kennisgemaakt met de kinderen in de klas en keurt nu het schoolplein: koppeltjeduikelen op het rek en even schommelen. Er staat een grote glimlach op haar gezicht, van opluchting en van blijdschap.

’s Avonds zegt ze: ‘Papa, ook dit schoolplein is leuk.’. De school is goedgekeurd. Er gaat een gevoel van verlichting door mij heen. Stiekem moet ik glimlachen. God was bij ons, ook al voelde ik Hem niet. De eerste stap is gezet. Vol vertrouwen en met God in ons hart gaat Lieke voor de zomervakantie nog naar haar nieuwe school.

Foto: Canva