‘Ik ga vanavond vroeg naar bed hoor.’ Het is een veelgehoorde zin uit mijn mond. Voor sommige stellen is dat hét signaal voor een potentiële, goede vrijpartij die dezelfde avond nog gaat plaatsvinden. Als ik het zeg, betekent het dat er echt geen haar op mijn hoofd denkt aan enige vorm van lichamelijkheid.

En als ik even eerlijk mag zijn (ik bedoel, slechts een paar duizend vrouwen zullen dit ooit lezen) gingen er een paar maanden lang steeds weken achter elkaar voorbij dat deze zin steeds weer mijn mond verliet. In drukke, jonge gezinnen misschien niet opvallend schokkend, vond ik zelf. Totdat ik bemerkte dat ik er ook echt geen zin meer in had. Ergens misschien zelfs geen behoefte had aan seks, terwijl ik wel behoefte had aan aanraking en de keren dat ‘het’ gebeurde echt fijn waren. Ik kon mezelf er alleen niet meer toe zetten. Maar waarom niet… ik had geen idee.

Tijd voor een goed gesprek dus. Ik kocht een fles goede wijn, wat lekkere kaasjes en stak ook de kaarsjes er, voor het plaatje, maar bij aan. Laten we het dan ook maar gelijk gezellig maken, dacht ik zo. In het begin kwam het gesprek wat moeizaam op gang. Want blootgeven van je gevoel is blijkbaar nog moeilijker dan je lijf ontkleden in het donker.

En eigenlijk was dat precies ‘het ding’, merkte ik achteraf. Het jonge gezinsleven vraagt zoveel van mij, dat ik alles wat niet te maken heeft met kinderen en praktische zaken soms niet overzie. Dan gaat mijn gevoel op slot en gaat de automatische piloot aan. Maar op die automatische piloot kan ik geen seks hebben. Ook geen goed gesprek trouwens. Daarvoor moet ik in contact staan met mijn gevoel. En daar moet ik tijd voor maken, zodat die prikkende ogen kunnen leeglopen en de zorgen in mijn buik de ruimte krijgen in een gesprek. Met hem.

Samen één worden is wat je doet als je trouwt. Je gaat in elkaar op. De wittebroodsweken zijn ‘the bomb’. Maar als er eenmaal drukke banen of kinderen komen, kan de drukte van de dag die verbinding zo verstoren, dat één blijven lastiger lijkt dan gedacht. Daar moet ik mij echt bewust van zijn en blijven.

In ieder geval was dat gesprek die avond het begin van een nieuw seizoen. We konden elkaar weer beter vinden. Die rustige raak-me-niet-aan weken zitten er af en toe echt nog wel tussen. Maar ik weet nu waarom. En we weten ook wat we eraan kunnen doen. Zo’n avondje met een fles goede wijn en een fijn gesprek helpt in ieder geval om weer open te staan voor iets dat gezorgd heeft voor de drukte op onze dagen. 🙂

De column ‘Geen zin’ komt uit het e-book #Powertalks voor mama’s. Dit boek is speciaal geschreven voor alle (christelijke) moeders met weinig tijd. Herkenbare, eerlijke en oprechte verhalen over allerlei alledaagse zaken komen erin voor. Het boek wil je bemoedigen met ervaringsverhalen van andere moeders en Gods Woord en Waarheid. Voor vier domeinen is er meer aandacht: geloof, opvoeden, balans en relaties. ‘Geen zin’ valt onder dossier relaties. 

Foto header: afkomstig uit boek