God geeft genoeg

‘God geeft manna en kwakkels aan Zijn volk. Elke dag is er precies genoeg te eten…’ Verwachtingsvol kijken zes paar ogen mij aan als ik dit verhaal vertel uit de bijbel. Het is kinderclub tijdens de kerkdienst en vandaag heb ik de leiding. We denken met elkaar na over het volk Israël in de woestijn. Het volk moppert dat er honger is. Mozes gaat naar God toe en dan voorziet God op wonderlijke wijze. Hij geeft vlees (kwakkels) en een soort van brood (manna) uit de hemel. Opvallend vind ik dat het volk het niet mocht bewaren. Behalve op de zesde dag, dan moesten ze voor twee dagen verzamelen. Alsof God wil zeggen: vertrouw op mij, Ik weet precies wat en hoeveel je nodig hebt!

‘De Israëlieten deden wat Mozes gezegd had. Sommigen raapten meer op dan anderen, maar niemand had te veel of te weinig. Iedereen had genoeg’ (Exodus 16:17,18 BGT)

Later in de week denk ik terug aan dit verhaal. In het moederschap worstel ik wel eens met mijn hoeveelheid aan energie. Ik ben net als mijn kinderen snel overprikkeld. Dan verdraag ik niet zoveel drukte. Als de jongens dan dwars zijn, weet ik niet waar ik de energie vandaan moet halen. Het resultaat is dan een ongeduldige, mopperende moeder. Daar baal ik van. Zo wil ik niet zijn voor mijn kinderen. Vaak zie ik alleen wat er niet goed gaat. Ik vergeet dan hoeveel ik wel aan mijn kinderen geef. Ook als mijn energie een beetje minder is dan gewenst. Het Bijbelverhaal raakt mij opnieuw: God weet precies hoeveel ik nodig heb. En als mijn energie wat weinig is, dan is Hij er om mij te helpen. Ik sta er niet alleen voor. Daar wil ik aan vasthouden.

God daagt het volk ook uit om Hem te vertrouwen. De Israëlieten mochten niet stiekem wat extra’s bewaren van het voedsel. Deden ze dat wel, dan was het de volgende dag bedorven. Wat zou ik doen? Ik ben nogal een control freak. Eerlijk? Ik denk dat ik de eerste dag in staat zou zijn om wat extra te verzamelen. Stel nou dat het voedsel de tweede dag niet komt, dan is er voor mijn gezin in ieder geval genoeg. Zo gaat het in mijn gedachten ook vaak. Als ik merk dat ik laag in mijn energie zit maak ik me druk. Ik pieker. Over mijn agenda. Over hoe ik mijn afspraken ga volbrengen die over een paar dagen gepland staan. 

Maar God vraagt iets anders van mij. Hij vraagt mij om in het hier en nu te leven. Om te vertrouwen dat er genoeg is. Ik wil leren mijn vertrouwen op God te stellen. Hoe? Mijn piekergedachten en zorgen breng ik in gebed bij Hem, zodra ze in me opkomen. Ook voor mij zijn er elke dag genoeg kwakkels en is er voldoende manna. Dat heeft Hij beloofd!

Wendie

Ik ben Wendie, 34 jaar, getrouwd en mama van twee zoons (4 en 7 jaar). Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn en vind het tegelijkertijd een grote uitdaging. Naast het moederschap werk ik en in mijn vrije tijd lees ik graag een goed boek, drink een kopje thee met een vriendin of ga ik op stap met mijn gezin.