-
14 okt 2024
-
Blogs
-
door Petra van Kruistum
-
0 comment
Hetzelfde shirt
De laatste zomerdagen zijn in aantocht. Normaal zou ik nu elke mogelijke minuut buiten zitten met een kop koffie of thee. De laatste stralen pakken. Maar ik ben veel binnen. Binnen voelt veiliger. Ik zit al weken slecht in mijn vel en sluit mezelf het liefst gewoon op. Kan natuurlijk niet.
Ik ben bezig met fotoalbums maken. Hard nodig, want mijn uitstelgedrag begon zo rond de peutertijd van mijn oudste. Het trekt alleen een flinke wissel op mijn humeur, energie en focus. Zeker nu de ‘rampjaren’ er aan komen. Ik beleef alles opnieuw wat er de afgelopen jaren is gebeurd, rondom de ziekte en het overlijden van Alex. Uren breng ik door op mijn bed. Met de laptop en de foto’s, of juist om even bij te komen daarvan.
Ik scroll door onze laatste zomer met Alex, en mijn blik valt op een foto waar hij met Jurre voetbalt. Hij heeft een rood-wit-blauw gestreept shirt aan. Destijds zijn lievelings, weet ik nog. Ik kan me alleen niet herinneren of ik het shirt wel heb bewaard. Ineens vraag ik me af of ik wel de juiste dingen heb bewaard, gevolgd door een flinke jankbui vanwege alle twijfels. Dat is hoe het gaat, soms.
Maar ondertussen gaat het ‘nu’ gewoon door. Het mooie weer blijft niet eeuwig en er moet nodig wat gebeuren in de tuin. Ik raap mezelf bij elkaar, pluk een snoeischaar en emmer uit de schuur en ga aan de slag.
‘Ja, goed zo! En nu een flinke trap!’ klinkt een mannenstem vanuit de wadi naast ons huis. Het wordt opgevolgd door een juichkreet van een jongetje die blijkbaar scoort. Wanneer ik met mijn emmer naar de voortuin loop, kijk ik zonder nadenken naar de wadi. Daar staat een donkerblonde man glunderend naar zijn voetballende zoontje te kijken. Een man in een rood-wit-blauw gestreept shirt.
Dat is zijn shirt. Daar staat Alex.
Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik kan nog net voorkomen dat de emmer met snoeiafval op de straat belandt. Vanochtend nog zag ik dit beeld op mijn laptop, nu zie ik het voor mijn neus. Ik zie in een waas de meneer zijn hand opsteken. Het lukt me niet om terug te groeten en haast me weer naar de veiligheid van mijn bed.
Dit is het dus. Alles wat niet meer kan. Alex in zijn lievelingsshirt, voetballend met zijn zoon. Het kan alleen nog in fotoalbums. Pijn doet het. Ziek veel pijn.
Een tijdje nog zit ik me, inmiddels redelijk van de schrik bekomen, te verbazen hoe verdriet, pijn en gemis toch vaak in kleine ‘toevalligheden’ zit. Zijn het wel toevalligheden? Of gebeurt dit om te waarborgen dat we de mensen die we missen niet vergeten in onze dagelijkse beslommeringen? Dat idee geeft me rust, merk ik. Dat het niet voor niets was dat ik me de tandjes schrok. En eerlijk, ik geloof ook niet meer zo in toeval.
Mijn gedachten gaan naar de mensen die Jezus voor zich zagen verschijnen, vlak na zijn kruisiging. Hoe shocking moet dat geweest zijn? Gelijk besef ik dat die vergelijking met mijn belevenis natuurlijk volledig mank gaat. Want Alex was heel bijzonder, maar hij was geen Jezus.
En zoals eerder die dag, roept wederom het ‘nu’, in de vorm van een jongetje met honger. Ik staak mijn filosofieën en begeef me naar beneden.
De volgende ochtend help ik de kinderen naar school. Terwijl ze hun fiets pakken, zie ik links van me een arm omhooggaan. Een donkerblond hoofd met een jongetje ernaast zegt met een glimlach goedemorgen. Ik spiegel zijn beweging en zijn woorden. Hij heeft gelukkig een ander shirt aan.
De nieuwste blogs
-
nov 05, 2024Blogs
Versterk de band in je gezin met spelletjes
door Daniëlle KoudijsTussen school, werk en een takenlijst die nooit ophoudt, is samen spelen voor veel (…)
Lees meer -
okt 26, 2024Blogs
Wat het planten van bloemen te maken heeft met ons geloof in God (inclusief tips voor te planten bloemen!)
door Daniëlle KoudijsNeem een kijkje in je tuin of op je balkon en laat je inspireren door de natuur. (…)
Lees meer -
okt 16, 2024Blogs
Met hart en ziel: Liesbeth’s reis als moeder, muzikant en de impact van verlies
door Daniëlle KoudijsLiesbeth is bij sommigen misschien al bekend van haar band LEV. Maar naast haar (…)
Lees meer
Advent komt er weer aan!
Ook dit jaar hebben we weer een tof project voor het hele gezin: Advent Adventure!
* Speel samen het spel en breng Jozef en Maria veilig naar Bethlehem! Spelenderwijs leren jullie over het Adventsverhaal en de geboorte van Jezus.
* Verdiep jouw eigen Adventsreis door het lezen van de Advent mémoires – Woorden van Hoop.
* Lees samen met de kinderen het hartverwarmende kinderkerstverhaal ‘De Koning in een kribbe’
* Doe de 4 bijpassende Adventsweek doe-opdrachten met de kinderen.
*De voorverkoop loopt tot en met 1 november, zolang de voorraad strekt.
-
Advent Adventure – beleef Advent met het hele gezin!€22,49 – €24,99 incl. btw
Petra is mama van Elin, Nadia en Jurre. Sinds haar man Alex in juni 2020 overleed, schrijft ze over haar leven als alleenstaande ouder. Ze werkt parttime in de communicatie/marketing en is daarnaast vastgoed- en interieurstylist. Ze geniet onwijs van kleine dingen, maar vooral van lekkere dingen. Haar relatie met God heeft pieken en dalen. Zijn grootheid ervaart ze overal en nergens, van een mooie songtekst tot de glimoogjes van haar kids.