Hij had nooit mogen vragen of ik mijn broek uit wilde doen

In de woonplaats waar we vroeger woonden, was een grote speeltuin. Ik weet nog goed dat we daar vaak naartoe gingen. Elke woensdagmiddag, als we zakgeld kregen, ging ik er snoepjes kopen. Soms met vriendinnen, soms met mijn zussen, soms met mijn neef, soms alleen. Het was immers aan het eind van de straat.

Er waren altijd kinderen in de speeltuin. De beheerder wist van ieder van ons de namen, wist waar we woonden. ‘Hoe is het met jullie hond?’, vroeg hij regelmatig. In de speeltuin vormden zich ook de welbekende kliekjes van kinderen. Een groepje uit de duurdere wijken en de minder dure wijken uit het dorp. En een groepje stoere jongens. Ik was een jaar of zeven of acht, denk ik, toen ik met ze in gesprek kwam. Mijn neef kende een van de jongens van voetbal. De leeftijd varieerde tussen de elf en dertien jaar.

In die speeltuin stond een speeltoren waar we vaak speelden. Dan deden we alsof we prinsessen waren en de wereld aan onze voeten lag. Op een gegeven moment kwamen die jongens ook in de toren. Dan zaten ze in een hoekje stoer te doen en shagjes te draaien. ‘Haha, jullie zijn echt kinderachtig’, riep er eentje toen we weer net deden alsof we gered moesten worden door een prins. Soms deed een van hen mee met het spel, wat best grappig was.

Een van de volgende keren was ik alleen in de toren toen die jongens daar ook bij kwamen. In die tijd waren veel speeltoestellen nog helemaal dicht. ‘Als jij echt zo’n stoer meisje bent, doe dan eens je broek uit’, zei de oudste van hen terwijl ze alledrie stonden te lachen. Ik schrok, deed wat ze zeiden, want zij waren met z’n drieën en ik was toch dat stoere meisje?

Ze namen de tijd en keken aandachtig naar mijn onderkant. Na een paar minuten ben ik snel weg gegaan en durfde er met geen woord over te reppen. Nog steeds vind ik het lastig, merk ik nu ik het opschrijf. Want, ik was er toch zelf bij? Wie gaat er dan ook als meisje alleen in een toren met drie oudere jongens zitten spelen?

Ik weet nog steeds niet hoe, maar de vriend van onze toenmalige oppas hoorde een paar dagen later via via van het voorval en is toen direct op zijn fiets gesprongen om de speeltuinbeheerder in te lichten. Het eerste wat hij deed, was die jongens de toegang tot de speeltuin ontzeggen en de speeltoren meer open maken, zodat er veel minder plekken waren om te verstoppen. Hopelijk heeft dat andere meisjes leed bespaard.

‘Hij had nooit mogen vragen of ik mijn broek uit wilde doen’, zei ik 20 jaar later tegen een vriendin, toen ik eindelijk besefte wat er was gebeurd. En dat ik er eigenlijk best wel last van heb gehad in het stellen van grenzen. Want hoe onschuldig het ook lijkt, kinderen van elf en dertien moeten al lang weten dat je die vraag niet stelt, aan niemand. Ik hoop dat ouders daar nog meer aan gaan werken.

Raakt dit blog je en wil je met iemand praten?

* Bel of chat gratis en anoniem met Centrum Seksueel Geweld via www.centrumseksueelgeweld.nl of 0800-0188
* Bel of chat met Slachtofferhulp Nederland via www.slachtofferhulp.nl of via 0900-0101
* Of neem iemand in vertrouwen met wie je je gevoelens kunt delen. Je hoeft namelijk niet alleen te staan als jou zoiets is overkomen!