Huilen
Ik weet nog goed dat mijn zoon mij voor het eerst zag huilen. Eerst probeerde ik het nog weg te slikken omdat hij erbij was, maar er was geen houden aan. Met grote ogen zag je hem denken: Wat krijgen we nou? Hij kroop naar me toe om mijn tranen eens van dichtbij te bekijken. ‘Mama huilen?’ informeerde hij, wat mij juist weer aan het lachen maakte.
Inderdaad, wij moeders huilen ook. En inmiddels, drie kinderen verder, heb ik geleerd dat het geen zin heeft om mijn tranen te verbergen. Het leven levert nu eenmaal geluk en verdriet, dus laat het maar lekker stromen. Een regenboog aan emoties heeft regen én zonneschijn nodig om te kunnen stralen.
Mijn huilbui was trouwens een mooie kans om te laten zien dat er meer is. Want inmiddels weten mijn kinderen dat als mama verdrietig is, er steevast een papa in de buurt is om haar te troosten. Of andersom. Wat ook weer geldt als de kinderen zelf moeten huilen.
Zo is verdriet niet het eind van de wereld, maar eigenlijk een mooie kans om te knuffelen…
En misschien is het juist niet erg om als ouders af en toe te huilen, juist ook waar het kroost bij is. Omdat er dan iets voor hen te leren valt. Uit de praktijk, want dat zijn wij. Dat zij zien dat wij ook gewoon mens zijn. En dus mopperen, somberen, worstelen en af en toe de ogen uit ons hoofd huilen.
De grap is dat er bij ruimte voor verdriet juist ook extra ruimte komt voor blijdschap. Zo zitten we namelijk in elkaar: als er geen tranen mogen zijn, komen de blije gevoelens aan de andere kant ook minder goed uit de verf. Dan kan een goedbedoelde houding van flink-zijn, wegslikken en doorzetten juist averechts werken. Laten stromen dus, al die verschillende gevoelens. En daarin kun je als ouders het beste voorbeeld geven.
Inmiddels weten mijn kinderen hoe laat het is als mama af en toe een huilbui heeft. Ze kijken er zelfs niet meer van op. ‘Moet je huilen, mama?’ is hun reactie. En vervolgens, direct erachteraan: ‘Geeft niet hoor, even geduld, papa komt er zó aan!’
Dit blog is een herhaling.
De nieuwste blogs
-
dec 18, 2024Bemoediging, BlogsInterbellum
‘Het is alsof het er niet uit komt, alsof de echte klap nog moet komen.’ Ik ben (…)
-
dec 03, 2024Blogs, RelatieStilte zegt genoeg
November is niet mijn maand. Ik ben stiller, trek me meer terug en weet vaak niet (…)
-
nov 22, 2024Blogs5 inzichten over stress, je zenuwstelsel en de kracht van Bijbelse rust
Stress. Het is die onzichtbare motor die je voortdrijft wanneer deadlines dichterbij (…)
Rianne Zegelaar – getrouwd met DJ en mama van Benjamin, Charlotte en Olivia. Coach bij Elkaar Begrijpen, dat stellen, teams en individuen helpt om zichzelf en elkaar beter te begrijpen met behulp van de Life Languages. Check http://www.elkaarbegrijpen.nl