
-
28 sep 2021
-
Blogs, Gezin, Rust & Balans
-
door Vera Bijma
-
0 comment
Ik wil geen Marta meer zijn
Ik loop als een kip zonder kop van de keuken naar de woonkamer en weer terug. Hier en daar raap ik een autootje of een legoblokje op. Ik kijk achter de bank of ik geen verdwaalde onderbroek van zoonlief over het hoofd heb gezien. Daarna check ik of er nog wel genoeg wc-papier in het toilet staat. En had ik al een schone handdoek opgehangen? Hebben we eigenlijk wel genoeg variatie in broodbeleg om aan te bieden? Zou het ze opvallen dat ik de ramen al een tijdje niet gewassen heb?
Je raadt het misschien al: we krijgen bezoek. En zoals gewoonlijk bezorgt mij dat de nodige stress. Ook al kijk ik er tegelijkertijd ontzettend naar uit. Gezellig! Zeker nu de coronapandemie ons sociale leven al een tijdje behoorlijk beperkt. Gelukkig is het mooi weer en kunnen we met ons bezoek in de tuin zitten. Reden te meer om me niet zo druk te maken over hoe netjes het binnenshuis is. Maar ik heb natuurlijk allang bedacht dat ze tussendoor vast wel eens naar de wc moeten en dan door de keuken komen. En misschien willen ze ook wel een blik in de woonkamer werpen. Mijn collega en haar gezin zijn hier namelijk niet eerder op bezoek geweest.
Ik kijk nog eens met een kritische blik de keuken rond. Naast de fruitschaal zie ik nog een legopoppetje liggen. Snel stop ik het in de keukenla. Maar dan ineens dringt het tot me door waar ik mee bezig ben. Ik ben een Marta.
Wat zeg ik: een Marta in het kwadraat!
Even ter verduidelijking:
Toen ze verder trokken ging Hij een dorp in, waar Hij gastvrij werd ontvangen door een vrouw die Marta heette. Haar zuster, Maria, ging aan de voeten van de Heer zitten en luisterde naar Zijn woorden. Maar Marta werd helemaal in beslag genomen door de zorg voor haar gasten. Ze ging naar Jezus toe en zei: ‘Heer, kan het u niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen. De Heer zei tegen haar: ‘Marta, Marta, je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk. Er is maar één ding noodzakelijk. Maria heeft het beste deel gekozen, en dat zal haar niet worden ontnomen.’ (Lucas 10: 38-42 NBV)
Het is helemaal niet belangrijk dat ons huis er spic en span uitziet. Hier woont ook een kind en dus is het niet meer dan logisch dat er speelgoed ligt. Zolang er niemand over struikelt, is dat helemaal niet erg. Bovendien heeft mijn collega zelf ook een kind. Dus wat loop ik me toch druk te maken?
Ik besluit ter plekke om te stoppen een Marta te zijn. Nou ja, ik wil het in elk geval proberen. Helemaal geen Marta meer zijn, zal me niet zo snel lukken. Iets met de aard van het beestje. Maar zoals Prediker zegt (hoofdstuk 3, vers 1 NBV): Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. En nu is het tijd voor ontspanning. Laat het bezoek maar komen. Ik ben er klaar voor.
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:

Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog