Ik wil rust

Joline Zuidema van TRUST neemt ons twee dagen mee in een zoektocht naar meer rust. Vandaag een herkenbaar verhaal voor velen, dachten wij zo. 

Op sommige dagen vlieg je door het leven! En op andere dagen dan… nouja, verstop je jezelf het liefst op je bank. Met in je linkerhand de afstandsbediening, in je rechterhand een grote reep Tony’s caramel sea-salt en boven je hoofd een bord met een grote pijl waarop staat; IK WIL RUST. Herkenbaar?

Doordeweeks sta ik als docent voor de klas, op een middelbare school. Dynamisch, elk uur is anders. Heerlijk vind ik dat. Daarnaast ben ik oprichtster van (T)RUST. Mijn dagen kunnen dus gevuld zijn. Regelmatig geef ik overdag les, is het bij thuiskomst spitsuur totdat mijn dochtertje op bed ligt en daarna ga ik vaak door om ’s avonds nog een workshop geven. Vol energie rijd ik dan, vaak laat op de avond, aan het einde van zo’n dag naar huis. Vanachter mijn stuur besef ik mij dan: ‘wat is het toch bijzonder dat ik elke keer dit mag doen vanuit mijn passie!’

Die gedachte kan de volgende ochtend he-le-maal verdwenen zijn. Die ‘kick’ voelt als een herinnering, want het liefst verstop ik mij die dag dan voor verantwoordelijkheden. Doe ik niks. Hijs ik mijzelf toch maar in de kleren, mocht er onverwacht iemand voor de deur staan. En vraag ik mijzelf af of ik de enige ben die elke dag zo high en low leeft. Vriendinnen en collega’s zijn dan een verademing als ik herkenning vind in hun verhalen! Het hoort dus bij het leven. Dat maakt de boel al een stuk lichter. We mogen soms best een beetje milder zijn voor onszelf, powerladies!

Het hoort ook bij mijn karakter, dat helemaal ‘aan’ staan of juist even álles loslaten. Ik kíes er bewust voor en probeer deze balans ook echt in te bouwen.

Via (T)RUST kom ik regelmatig vrouwen tegen die ‘stoeien’ met het zoeken naar RUST. Naar balans in hun dagelijks leven. Vrouwen die verlangen naar tijd en ruimte met God. Want wat houden we vaak (en graag) al die ballen in de lucht!

The perfect picture
Nu ik zelf moeder ben, heb ik meer oog voor vlogs en insta-accounts die van alles te maken hebben met moederschap. Meisjeskleren. Kidsproof tuinen. Kinderen die op vlogs nooit lijken te huilen of te drammen. Gestylde huiskamers op Insta waar kinderen blijkbaar nooit de cactus van de kast afduwen, of die ene zeldzame poster van de muur trekken. En ondanks dat ik deze beeldvorming niet realistisch vind en mijzelf niet dwangmatig vergelijk met anderen, toch komen zulke beelden bij mij en ook bij jou binnen. En HA!, ik wíl niet eens leven in een omgeving waarin altijd alles maar perfect is. Toch blijven we constant ‘aan staan’. Onze gedachten zijn gevuld, onze handen zijn vol, ons verlangen naar meer blijft groeien. Als we niet oppassen tenminste.

Als we onze tijd en aandacht zo vullen en vergelijken met deze zaken, laten we weinig ruimte en tijd over voor God. Het maakt ons onrustig. We hebben niet alleen veel verantwoordelijkheid, maar trékken daardoor soms meer verantwoordelijkheid dan nodig, naar ons toe. En is het nou niet net zo dat we meer tijd willen met Hem die het zo waard is? Omdat we daar rust vinden?

In deze tweedelige blogserie hoop ik je mee te nemen in wat meer ‘loslaten’.
Dit was het al voor vandaag. Morgen neem ik je mee naar een aantal superbasic tips: het integreren van God en rust in je dagelijks leven, waar jij gelijk mee aan de slag kunt.