
-
16 jul 2020
-
Blogs
-
door Vera Bijma
-
0 comment
In de wolken
‘Mama, kijk eens hoe mooi,’ roept mijn 7-jarige zoon verrukt. Ik ga wat langzamer fietsen en draai me om. Lichtjes geïrriteerd stel ik vast dat hij stilstaat. Dat kunnen we nu echt niet gebruiken. Over een paar minuten begint school al. En naar goede gewoonte zijn we weer op het laatste nippertje van huis vertrokken. Iets met zo laat mogelijk opstaan om elke minuut extra slaap te kunnen meepakken.
Toch kijk ik in de richting waarin hij wijst. Zijn blik is naar boven gericht. Ik zie een hemelsblauwe lucht waartegen witte, langgerekte flarden wolken zich aftekenen. Als pas aangebrachte penseelstreken op een verder perfect blauw schildersdoek. Het is prachtig om te zien. Onwillekeurig doet het me aan God de Schepper denken. Aan hoe Hij als een soort kunstschilder al het moois heeft gecreëerd dat we om ons heen zien. Ik stel me voor hoe Hij met een wonderlijk penseel heel secuur de lucht, de zee, het land, de dieren en de mens op het witte doek heeft aangebracht. Het kleurenpalet in Zijn hand onvoorstelbaar gevarieerd.
Terwijl ik over de schepping mijmer, fietst zoonlief me ineens met een rotvaart voorbij. ‘Snel, anders komen we te laat,’ roept hij over zijn schouder. De grapjas. Ik schakel snel een tandje hoger om hem bij te houden.
Even later zijn we er. Bij de schoolpoort geef ik mijn kleine levensgenieter nog een dikke knuffel en stap dan snel weer op mijn fiets. Er staat namelijk nog een hele waslijst aan huishoudelijke taken op het programma, dus ik wil snel naar huis.
Maar op de terugweg kan ik het toch niet laten. Ik kijk omhoog en geniet opnieuw van de schilderachtige lucht. Terwijl ik naar boven tuur, hoor ik achter me in de verte het geluid van de schoolbel. Wat zeg je me daarvan, waren we toch nog op tijd. Ik fiets verder, met mijn hoofd in de wolken en een grote glimlach op mijn gezicht.

Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog