
-
07 okt 2023
-
Blogs, Geloof, Moederschap
-
door Sanne Vels
-
0 comment
Jongensmoeder
‘San! Wat doe je?!’ Zonder te reageren, neem ik de laatste sporten naar beneden. Zo, gefixt! zeg ik tegen mezelf als ik weer met beide benen op de grond sta. Ik neem de ladder en draai me om naar de kapschuur, waar ik het verbaasde hoofd van mijn lief om de hoek zie komen. Zijn wenkbrauwen fronsen. ‘Had je het tegen mij?’, vraag ik tegen beter weten in. ‘Ja, ik zie ineens twee benen naar beneden komen als ik uit het raam kijk! Dit zou jij als meisjesmama niet doen denk ik San’, reageert Sjaak. Hij grinnikt en ik voel een grijns op mijn gezicht verschijnen. Is dat zo? Ben ik zo’n jongensmoeder geworden de afgelopen jaren?
De logica waarmee ik een ladder ben gaan halen en het dak op ben gegaan, verrast mezelf eigenlijk. Waarom heb ik Sjaak niet gevraagd om die bal van het dak te halen? Het leek logisch dit eventjes zelf te doen. Bij de eerste trap die de jongens namen, kwam de bal op het dak.
Een jongensmama ben ik dus volgens mijn man. Misschien is het wel waar. Ben ik gaan omarmen wat de Heer mij toevertrouwde. Toen ik zwanger was van de derde wilde ik echt weten of het een jongen of meisje zou zijn. Na twee jongens fantaseerde ik erover hoe het zou zijn met een meisjesbaby rond te lopen. Het leek me beter om niet pas in het kraambed van die fantasieën los te moeten komen. Ook wilde ik een goed antwoord klaar hebben voor als mensen zouden vragen: ‘Hoopte je dat het een meisje zou zijn?’ Nee, ja, .. nee. ‘Dit is wat God voor ons in petto had’, reageerde ik meestal. ‘En Zijn plannen zijn goed, dus ik heb er alle vertrouwen in’, voegde ik er dan met een knipoog aan toe.
Drie jongens om achteraan te rennen, een vriendengroep in spe. Wat hebben ze veel aan elkaar, nu al! De oudste twee noemen zich vriendenbroers en hoewel ze ook heus wel eens flink clashen, is er geen dag dat ze geen lol maken.
En ik werd jongensmama. Nu je het zegt: De zandbak is m’n grootste vriend. Ik vind het ongelooflijk dat je je met graven dagen-, zelfs wekenlang kunt vermaken! Het zand in huis nemen mijn stofzuiger en ik voor lief. Ik ben fan. Net zoals ik fan ben van boeken vol voertuigen, skelters en oude pallets om hutten mee te bouwen. Speelgoedtrekkers, monstertrucks, voetbalschoenen en modderlaarzen vullen het huis waarin ik mij thuisvoel met de mannen van wie ik hou. O, dank u Heer dat dit is wat u voor mij in petto had. Met U is geen ladder te hoog.
De nieuwste blogs
-
jan 24, 2025Bemoediging, Geloof
Met een dankbaar hart sluit ik af
door Daniëlle KoudijsBijna negen jaar Power to the Mama’s – Tijd voor een nieuw hoofdstuk Mei 2016. (…)
Lees meer -
jan 22, 2025Blogs
Gods voorziening door het schrijven heen
door Christien KarssenDe oproep voor nieuwe bloggers voor Power to the Mama’s kwam destijds op een voor (…)
Lees meer -
jan 21, 2025Blogs
Hoop en houvast
door Petra van KruistumEnthousiast reageerde ik op een oproepje van Daniëlle, in april 2018. Ze zocht (…)
Lees meer

Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost