Learn the unforced rhythms of grace

Suzanne stuurde mij deze prachtige blog over de ritmes van genade. Over ademenen. Over hoe we van Jezus kunnen leren. Lees zelf maar. :-)

Een paar weken geleden kreeg ik van mijn therapeut een basislesje ademhalen. Dat ik therapie heb vind ik niks om me voor te schamen trouwens. Wat ik wel een klein beetje gênant vind, is dat ik er dus blijkbaar niet heel goed in ben, in ademhalen.

Eerlijk gezegd was het voor mij best een verrassing om te merken hoe onregelmatig ik in- en uitadem. Hoe vaak ik veel te lang mijn adem inhoud en en het eind van mijn zin geen lucht meer over heb. Want vroeger jarenlang dwarsfluit gespeeld, regelmatig in het openbaar gesproken, gezongen enzovoort. Waarschijnlijk hebben de afgelopen tropenjaren, een flinke dosis stress en een houding van ‘we-kunnen-wel-bij-de-pakken-neer-gaan-zitten-maar -we-moeten-toch door’ niet echt geholpen. Een beetje een gezond ritme kunnen aanhouden is blijkbaar niet zo vanzelfsprekend. Volgens mevrouw de therapeut kan ik best prima inademen. Alleen moet ik niet vergeten af en toe ook los te laten. Eh, uit te ademen dus.

Nu heb ik dus allemaal oefeningen gekregen als huiswerk, en genoeg stof tot nadenken.

Thuis namijmerend schoot me een tekst uit ‘The Message’ te binnen. Al een tijdlang een van mijn lievelings. In zijn versie van Mattheüs 11:28 schrijft hij:

“I’ll show you how to take a real rest. Walk with me and work with me—watch how I do it. Learn the unforced rhythms of grace. I won’t lay anything heavy or ill-fitting on you. Keep company with me and you’ll learn to live freely and lightly.”

Ik vind die term ‘unforced rhythms of grace’ zo mooi en diep. Ongedwongen ritmes van genade. Er ‘moet’ helemaal niet de hele tijd van alles. Er is tijd en ruimte om tot rust te komen, om letterlijk en figuurlijk uit te ademen.

Het is een uitnodiging van Jezus om Zijn voetstappen te volgen. Steeds meer leer ik dat Jezus volgen niet alleen (of misschien helemaal niet) een kwestie is van proberen de juiste dingen te geloven en actief te zijn in de kerk. Het betekent Hem leren kennen en in mijn leven, keuzes, werk en gezin na denken over hoe het volgen van Jezus er in elke situatie uitziet.

Hoe ging Hij om met stress? Hoe praatte Hij met God als Hij verdrietig of boos was? Waar besteedde Hij zijn tijd en aandacht aan? Hij nodigt me uit om dicht bij Hem te blijven, zodat ik lichter en vrijer door het leven kan gaan.

De Bijbel staat vol met mooie, poëtische ritmes. Kijk maar naar het Scheppingsverhaal. Of naar hoe God het volk allerlei feestdagen gaf en jubileumjaren om te vieren. Kijk naar de Tien Geboden met elke week een hele dag om te vieren hoe mooi God het leven gemaakt heeft. Een dag om uit te ademen. Jezus liet in zijn leven zien hoe vertrouwd hij was met die ritmes, hoe ook hij ruimte en tijd durfde te nemen voor stilte en reflectie. En hij daagt mij uit mij uit hetzelfde te doen. Niet omdat het moet, maar omdat hij precies weet hoe ik geschapen ben en wat ik nodig heb om ‘licht en vrij’ te kunnen leven.

Door in te gaan op de uitnodiging, krijg ik een heel nieuwe blik op mijn prioriteitenlijstje. Sommige dingen lijken namelijk superbelangrijk, maar blijken dat bij nader inzien niet te zijn. Controle bijvoorbeeld. Onmisbaar zijn. Altijd productief zijn. Overkomen als iemand die alles voor elkaar heeft.

Uitademen daarentegen, dat mag wel iets hoger op de lijst. Nu nog uitvinden hoe ik dat een beetje regelmatig voor elkaar ga krijgen…