Lees je bijbel

Het wordt hier dagelijks gezongen. Of de gelegenheid zich er nou voor leent of niet: in de supermarkt, voor het naar bed gaan, onderweg naar school… Het maakt niet uit!

‘Lees je bijbel, bid elke dag, dat je groeien mag!’

Maar hoe hard het ook gezongen wordt, de waarheid wijst uit dat we allesbehalve dagelijks met de kinderen uit de bijbel lezen. Sterker nog: wekelijks redden we niet eens.

Voor degenen die direct naar de boekhandel willen hollen: maak je geen zorgen hoor, we hebben meerdere (kinder-)bijbels in huis. Fantastische exemplaren, stuk voor stuk. Maar toch zijn ze zo goed als ongelezen.

Er is een periode geweest dat we voor het slapen gaan een verhaal uit De Bijbel – Het boek van Jezus, lazen. Een ontzettend mooie Bijbel waar we heel enthousiast over zijn. Maar binnen no timeverruilden we de geloofsverhalen voor de avonturen van Jip & Janneke.

Waarom? Die avonturen zijn een stuk ongecompliceerder. Verhalen zonder ondertoon en diepe grondslag – op een kinderruzie na wellicht.

Toen onze oudste nog kleuterde, waren de Bijbelverhalen in de klas ook altijd een ‘dingetje’. De juf besteedde extra aandacht aan onze dochter voor, tijdens en ná het Bijbelverhaal. Als een spons nam ze de verhalen in zich op, leefde intens mee met Mirjam die Mozes in het mandje achter liet en zat met tranen in haar ogen te luisteren naar de avonturen die hij beleefde.

Ze maakte zich zorgen om Judas, wat zal er van hem terecht zijn gekomen? Misschien moeten we nog maar voor hem bidden, je weet maar nooit of het hem nog kan helpen. En wat dacht je van Abraham en Izaäk? Een vader die bijna zijn kind doodt?! Ze kwam met de meest onmogelijke vragen met idem diepgang. Angsten kreeg ze ervan, nachtmerries. Waarom zou God zulke dingen verlangen? Wij zijn toch Zijn schaapjes? Wil Hij dan ook dat papa óns gaat offeren?

Het is niet zo dat we geen zin hadden in haar vragen, we merkten vooral dat ze er onrustig van werd. Onze overtuiging is – nog altijd – dat het geloof aan de keukentafel begint en dat we onze kinderen het geloof in eerste instantie moeten voorleven. Niet per se voorlezen.

Toch ga ik deze week de (kinder-)bijbel herintroduceren, we zijn inmiddels twee jaar verder en ik ben benieuwd hoe de vlag er nu bij hangt. Het is immers tóch belangrijk dat de verhalen verteld blijven worden, dat ze geprent staan in de harten van onze kinderen. Want zoals de subtitel van onze kinderbijbel zegt ‘ieder verhaal fluistert Zijn Naam’. In elk verhaal kunnen we de belofte van Jezus’ komst lezen. En dat… dát wil ik ze toch niet onthouden.