-
28 mrt 2017
-
Bemoediging, Geloof, Moederschap
-
door Daniëlle Koudijs
-
1 comment
Leven in het nu
Esther Arentsen schreef voor deze week een prachtige Bijbelstudie over Prediker 3 en dat voor alles een tijd is. Er achteraan stuurde zij mij deze blog. Een prachtig inkijkje in haar proces van het zoeken naar haar tijd als het gaat om gaven en talenten.
Een week of wat geleden was het heerlijk weer. Uitstekend weer om de grauwe, verlepte wintertuin een opknapbeurt te geven. Iets wat ik graag doe. Terwijl ik de dode planten en bladeren verwijderde en takken snoeide, dankte ik God voor het afgelopen seizoen. Snoeien is nodig om wildgroei te voorkomen. Elk seizoen is nodig om de natuur in stand te houden. Hoe heerlijk is het om aan een kale tak al kleine knopjes groen te ontdekken. Dat door de dorre bladeren heen de krokussen kleuren. Nieuw leven op komst! En zo is het ook bij ons.
Je kunt op dit moment in een winterseizoen zitten waarin alles wel doods en stil lijkt, alsof er geen leven in zit. Misschien heb je het gevoel dat er gesnoeid wordt, dat je straks mag pas gaan uitschieten. Of zit je in een pril lenteseizoen waarin je merkt dat er dingen aan het ontpoppen zijn? Wellicht zit jij juist in een zomerperiode waarin het zaad wat gezaaid is goed verzorgd wordt en waarin je geniet van de zon en het uitbundige leven om je heen. Als je in een herfstseizoen zit, ben je nu aan het oogsten van wat gezaaid is, zie je de vruchten, mag je ze plukken en weer tot rust komen.
Ook als het gaat om je talenten (en het ontwikkelen of uitoefenen daarvan) kun je in een bepaald seizoen zitten. Deze afgelopen periode ben ik er flink tegenaan gelopen dat er in mijn hart wel een groot gevoel van passie is maar dat ik niet weet hoe ik er vorm aan kan geven. En dat ik me daarover bijna schuldig voel omdat ‘al die andere vrouwen het wel kunnen….’ En daarmee vergiftig ik mijzelf zo vaak. Vergelijken, en daarmee jezelf minder voelen. Goed om dan elke keer weer in deze challenge te lezen dat we allemaal uniek zijn en dus unieke gaven en capaciteiten hebben. Dat vergelijken en daardoor ontmoedigd raken niet het goede is, omdat dat je juist afleidt van waar God je wilt hebben.
Wat heeft mijn hart? Vrouwen bemoedigen, coachen, bevestigen, het Vader&Moederhart van God dichterbij brengen. Luisteren naar God, naar wat op Zijn hart is en dat delen met anderen. Tsja, een vrouwenconferentie organiseren dus? Hahaha! Echt niet! Maar hoe dan wel en wat en wanneer…
Het brengt me soms zo uit balans, het nadenken over en het dan niet ten uitvoer kunnen brengen… Schrijf ik terwijl ik nu een blog schrijf waarmee ik moeders wil bemoedigen. En ineens besef ik dat het nú is waarin ik iets mag doen met wat God in mijn hart heeft gelegd. Dat ik niet vooruit hoef te rennen (je weet wel: wan-de-len in de goede werken… ;-)) of bang hoef te zijn de boot te missen, maar vandaag vorm kan en mag geven aan dat ‘iets.’ Deze dag, dit moment. Nu.
Leven in het NU. Leve het NU! In het Engels noemen ze het “the present” en dat is precies wat het is: elke dag, elke ademtocht is een geschenk.
Op een site las ik dit:
Jezus zegt aan het einde van zijn leven in Johannes 17: “Ik heb het werk volbracht dat U Mij gegeven hebt om te doen.” Daarmee zegt Hij: “Ik heb alles gedaan wat ik moest doen. Ik heb de juiste momenten gegrepen en uitgewerkt.” Hoe heeft Hij dat gedaan? Hoe heeft Hij geleefd? Nam hij weleens een dag vrij? Ja, elke week, een hele dag. Waren er dingen die Hij niet deed? Zeker: Hij genas niet iedereen. Hij had slechts 12 discipelen (Hij had er ook 120 kunnen opleiden). Hij heeft nooit een boek geschreven. Hij stichtte geen universiteit. Hij is nooit actief geweest in de politiek. Hij is nooit actief in het buitenland geweest. En toch, aan het einde van zijn leven zegt Hij dat Hij alles gedaan heeft wat de Vader wilde dat Hij deed.
Ik wens jou en mijzelf zo toe dat we in alle ontspannenheid mogen wandelen met Hem. Dat je dag voor dag mag be-leven en het juiste moment zal benutten om te doen wat Hij in je hart legt om te doen. En dat je weet dat dat genoeg is.
Foto: JustJet Fotografie & Styling

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
1 Reacties
Comments are closed.
Oh, wat herkenbaar!
Dat je (inmiddels) weet wat je kunt en graag doet. Dat je ook al veel nieuwe dingen hebt opgepakt, en dat het dan voor je gevoel (nog) niet goed genoeg is. Dat je denkt, ik kan meer, beter etc…
Door de challenge realiseer ik me, heb ik geleerd, dat er ook gewoon rust mag zijn. Als je weet wat je talenten zijn, mag je rustig nieuwe dingen oppakken. De dag hoeft niet volgepropt te worden :).
Ik mag (en kan gelukkig ook) genieten van de dingen die op je pad komen (zoals mooi weer, dus lekker naar buiten met de kinderen).
Rust, en soms even je talenten laten sudderen.
Dank jullie voor wat jullie tot nu toe hebben geschreven. ’t brengt vooral rust bij mij!