Levensloop-expert

‘Wat heb jíj dit jaar aan je CV toegevoegd?’ Ik lees de reclame-zin met licht sarcasme in mijn stem voor aan mijn vriendin. ‘Het wil nog niet zo lukken hè, met je marketing-opleiding,’ zegt ze. Die opleiding is een heet hangijzer. Een blok aan mijn been. Want elke keer als ik denk: nu kan ik er prioriteit aan geven, gebeurt er weer iets. Samen maken we er een opsomming van. 

De eerste keer dat ik startte was in 2018. Mijn derde baby was bijna dreumes, het leven ging lekker. Een mooi moment om na mijn verlof de draad weer eens op te pakken op carrièregebied, dacht ik zo. 

Het liep anders. Twee maanden later stond alles op zijn kop; mijn man had longkanker. Met veel kunst en vliegwerk lukte het nog de opleidingsdagen bij te wonen. Maar de bijbehorende opdracht en examens waren een brug te ver. Ik had een heel zieke man, drie kinderen, een huishouden en werk. Bovendien kwam corona om de hoek kijken en bleek ik soms ook nog schooljuf en kapster. O, en kinderpsycholoog. Nee, de opleidings-bal moest ik laten vallen. 

Januari 2022. Nu gaat het lukken, dacht ik. Mijn man was in 2020 overleden, ik voelde ‘eindelijk’ ruimte in mijn hoofd en begon aan poging twee. De opleidingsdagen waren toen online, dus goed te doen. Maar weer ging het mis.

Die ruimte in mijn hoofd? Die werd namelijk prompt opgeslokt door een nieuwe liefde. Tja, die kreeg natuurlijk meteen voorrang. Al snel werd het zomervakantie, volgden drukke tijden op het werk en overleed plots mijn vader. En nu is het al december. ‘Vier jaar later en geen enkele carrierèstap verder,’ zucht ik hardop. Mijn vriendin trekt een wenkbrauw op. ‘Je hebt juist heel hard aan je carrière gewerkt! Alleen niet op het vlak waar jij het in gedachten had. En ook niet in dingen die je graag op je CV zet, maar het is wel wie je nu bent.’. 

Ik trek ook een wenkbrauw op. Ze gaat verder: ‘Kijk nou eens wat je allemaal zelf opsomde! Je hebt gezorgd, geregeld, alles gefikst. Je bent afgebroken, hebt weer opgebouwd, de liefde weer gevonden. En oké, die uitstapjes als kapster en schooljuf waren geen succes, maar je deed het wel! Bovendien ben je ook nog ervaringsdeskundige in mantelzorg, rouw en verlies.’

Haar monoloog doet me denken aan Prediker 3: ‘Voor alles is een tijd’. 

God heeft alles wat er is de goede plaats in de tijd gegeven, en ook heeft Hij de mens inzicht in de tijd gegeven. Toch kan de mens het werk van God niet van begin tot eind doorgronden.

Prediker 3:11 NBV

Ik begrijp alleen niets van Gods timing. Ik snap geen hout van al het verdriet en verlies. Ik weet niet waarom ik op mijn veertigste al weduwe en wees moet zijn. En wat er goed was aan die tijd en plaats daarvoor. Waarom het maar niet lukt met die opleiding. Hem vertrouwen in het pad dat Hij voor mij heeft uitgestippeld? Dat gaat echt met vallen en opstaan. 

Curriculum Vitae, het betekent ‘levensloop’, lees ik. Dat woord zet me aan het denken. Je CV zou niet alleen om je carrière moeten draaien. Het zou niet alleen een opsomming moeten zijn van al het betaalde of vrijwillige werk dat je hebt verricht en de diploma’s die je hebt behaald. Die zeggen niets over wie jij echt bent. Dat wat je meemaakt, hoe je daarmee omgaat en vooral hoe je daarna verdergaat, dat zegt pas écht iets over je.

Misschien moet ik mijn CV en LinkedIn toch maar eens aanvullen met mijn nieuwverworven skills. Mezelf ‘levensloop-expert’ noemen of zoiets. En die opleiding? Wie weet staat die ooit ook op mijn CV. God only knows. 

Dit blog is eerder gepubliceerd in december 2022

Petra van Kruistum

Petra is mama van Elin, Nadia en Jurre. Sinds haar man Alex in juni 2020 overleed, schrijft ze over haar leven als alleenstaande ouder. Ze werkt parttime in de communicatie/marketing en is daarnaast vastgoed- en interieurstylist. Ze geniet onwijs van kleine dingen, maar vooral van lekkere dingen. Haar relatie met God heeft pieken en dalen. Zijn grootheid ervaart ze overal en nergens, van een mooie songtekst tot de glimoogjes van haar kids.