Mooie plaatjes

Wie kan zich dit nog herinneren?

Je legt een fotorolletje in je toestel. Want vandaag ga je iets leuks of bijzonders doen. Naar de dierentuin, een familiedag, een stad bezoeken, op vakantie naar Italië en wandelen door oude steden… Het kan van alles zijn. Wat je in ieder geval zeker weten meeneemt is je fototoestel, om al die mooie momentjes vast te leggen en voor altijd te bewaren.
Zodra het rolletje vol is breng je het gelijk weg. Zorgvuldig kruis je op de rolletjesenvelop aan wat je wilt dat er gaat gebeuren met het volgeschoten filmpje. Je stopt het rolletje in de envelop en deponeert het in de bak ‘ontwikkelen’. Nu begint het grote wachten… welke foto’s zouden gelukt zijn? En welke zijn mooi genoeg om vereeuwigd te worden in je fotoboek?

Ik vond het een geweldig proces, analoog fotograferen. Helemaal toen ik mijn eerste analoge spiegelreflexcamera kreeg en de foto’s steeds mooier werden. Ik deed m’n best om mooie plaatjes te schieten en wachtte vol verwachting op het resultaat. Met liefde plakte ik de mooiste foto’s vervolgens in en liet ik mijn belevenissen vol trots zien aan vrienden en familie. “Kom je de foto’s van de vakantie binnenkort bekijken?” stelde ik regelmatig voor in telefoongesprekken met vriendinnen.

Tegenwoordig is het wel anders. Het laatste vakantiefotoboek dat ik heb gemaakt stamt uit 2011. De foto’s van onze vakantie naar Amerika in 2012 en alles wat daarna gebeurde staan in digitale mappen op onze laptops. Er gaan heel wat foto’s door de familieapps, maar daar blijft het bij. Wel herinneringen gemaakt, maar niet echt bewaard. Zo voelt het een beetje. Niemand die er namelijk ooit nog naar kijkt. Ik vraag me überhaupt af of ik de mooiste vakantiefoto’s aan iemand heb laten zien.

De eerste jaren van onze jongens zijn overigens wel vereeuwigd. Allebei hebben ze een fotoboek met de mooiste foto’s van hun eerste jaar. En de oudste heeft zelfs van zijn tweede jaar een boek met fysieke foto’s. Voordat zijn broertje kwam had ik daar blijkbaar nog de tijd voor.

Eigenlijk vind ik het best jammer dat ik niet meer fotoboeken heb. Want er zijn genoeg herinneringen gemaakt die ik ze later wil kunnen laten zien. M’n telefoon staat vol met snelle foto’s, maar bevat ook echt die pareltjes die niet vergeten mogen worden. En als ik ze niet laat afdrukken, blijft het bij een plaatje in mijn hoofd in plaats van in hun fotoboek.

En toen kwam Klikkie voorbij. Een online fotografiedienst die mijn mooiste foto’s van mijn mobiel omzet naar de mooiste foto’s op fotopapier.

 

Sinds een paar maanden krijg ik op een vast moment per maand een mailtje dat mij eraan herinnert dat het tijd is om de foto’s van mijn mobiel te uploaden naar hun fotostudio. Ideaal, aangezien ik de parels van m’n spiegelreflexcamera ook altijd overzet naar mijn telefoon. Met plezier kies ik de tien mooiste plaatjes uit. Slechts een paar dagen later liggen ze in het echt op mijn deurmat en kan ik ze gaan inplakken in het supergave leren fotoboek dat ik kreeg bij het jaarabonnement.

Ja. Ik ben echt helemaal fan van Klikkie. Herinneringen blijven weer levend door de echte foto’s. De komende paar keer gebruik ik nog om mijn fotoarchief van afgelopen jaar aan te vullen en nieuwe fotoboeken te maken voor de jongens. Daarna komen de foto’s van dit jaar aan de beurt. En als ik daar eenmaal mee klaar ben, is het tijd voor een nieuw hoofdstuk uit ons leven: foto’s met ons derde kindje. Ik kijk er nu al naar uit dat vanaf het begin voor altijd vast te leggen.

Benieuwd naar dit concept? Check www.klikkie.nl 

Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking met Klikkie. Goed nieuws! Binnenkort mag ik een maand Klikkie cadeau geven! Houd hiervoor de website en social media in de gaten.