Opvoeden is gekkenwerk

Opvoeden is een hoop gedoe. En opvoeden is een hoop genade. Van dat laatste moeten opvoeders én kinderen een hoop hebben. Jos de Kock schrijft dit in zijn boek ‘Opvoeden is gekkenwerk’. Niet het zoveelste boek dat beschrijft hoe je jouw kinderen het beste kunt opvoeden, maar eentje die dieper gaat dan dat. Het laat je nadenken over jouw eigen drijfveren binnen de opvoeding. Leek me een mooi uitgangspunt in deze week van het opvoeden.

Waarom doen wij zoals wij doen? Deze vraag houdt me eigenlijk mijn hele leven al bezig. Het is de reden dat ik uiteindelijk docent Omgangskunde ben geworden. Deze vraag wordt in dit boek weer aangehaald, binnen de rol als opvoeder. Jos de Kock laat de lezer door middel van 11 uitgangspunten nadenken over zijn of haar drijfveren in het ouderschap. Waar baseer je jouw keuzes op? Hoe verhouden dingen zich tot elkaar? Wat is voor jouw gezin belangrijk? Hoe denk je nou eigenlijk echt over dingen? Het boek laat je per thema over die vragen nadenken, en dat is soms best even confronterend.

Offers brengen als uitgangspunt

Bijvoorbeeld het stukje over dat opvoeden gezien kan worden als het brengen van offers. Je geeft jezelf volledig voor je kind, zodat het kan groeien en bloeien. Maar dat kost jou als opvoeder wel het een en ander.

“Offers voelen niet altijd prettig. Je wordt gestoord in je eigen hobby. Er is even geen plek meer in huis waar je rustig kunt zitten. Je moet je bezighouden met vragen die de jouwe niet zijn. Inderdaad: jouw leven wordt door een ander geleefd. Dat is wat offeren, wat opvoeden is. Je kind kan daardoor groeien en groot worden. Vraag je dus altijd een keertje extra af hoe verstandig en liefdevol het is om dicht bij jezelf te blijven.”

Die laatste zin deed mee wel wat. Als ik eindelijk een keer op de bank plof en een tijdschrift, boek of iets anders lees, dan vind ik het echt niet tof als er precies dan een kind besluit om mijn aandacht op te eisen. Dat laat ik ook regelmatig blijken. Lief en zonder irritatie reageren lukt me niet altijd. Tuurlijk is begrenzen goed en is een momentje voor mijzelf regelmatig nodig, maar mijn reactie of irritatie is niet altijd terecht.

Genade

Gelukkig weet Jos de Kock ook dat opvoeden met vallen en opstaan gaat. En dat genade voor je kinderen en jezelf heel belangrijk is. Eerlijkheid en je eigen fouten aan durven geven bij je kinderen is een groot goed. Opvoeden is eigenlijk steeds weer opnieuw beginnen, elkaar de kans geven het anders en beter te doen.

Aanrader

Dit boek heeft mij tot denken aangezet. Wat zijn mijn drijfveren in mijn opvoeding? Zijn ze allemaal integer en het beste voor mijn gezin en kinderen? Ik vind dit boek een aanrader voor ouders die verder willen kijken dan hun handelen, die hun visie en fundament eens goed onder de loep willen nemen en die willen groeien in hun rol als bewuste ouder. Het boekje leent zich ook nog eens goed voor gesprekken met partner of anderen doordat er voor elk uitgangspunt vragen zijn opgesteld. Zo is opvoeden niet alleen een hoop gedoe en genade, maar wordt het ook nog eens extra gezellig.

Leesbaarheid

Voor wie weinig tijd heeft: dit boekje leest heel makkelijk. Het heeft zo’n 100 pagina’s waarvan er 90 tot de theorie behoren. Per uitgangspunt zijn dat dus zo’n 8 bladzijdes. Moet lukken toch?

Jos de Kock is getrouwd met Belianne, vader van twee dochters en is godsdienstpedagoog. Hij werkt als universitair docent Praktische Theologie aan de Protestantse Theologische Universiteit. 

Het boek is ook te verkrijgen of te bestellen bij de lokale boekhandels (zowel regulier als christelijk). De link naar bol.com is onderdeel van het partnerprogramma. Verkoop via die link levert ons een kleine commissie op.