Toe aan niks

“Ik wil eigenlijk gewoon helemaal niks doen,” zeg ik tegen een vriendin. “Gewoon… echt helemaal niks.”

Het verlof bij het bedrijf waar ik werk is deze week begonnen. Voor Power to the Mama’s heb ik nog een paar laatste afrondende- en over te dragen dingen te doen. Iets waar ik begin deze week nog echt heel veel zin in had, maar waar ik nu steeds minder energie voor lijk te hebben.

“Het lijkt wel alsof m’n lijf nu automatisch aan het afbouwen is. De rust aan het zoeken is. Zoals een dier, dat vlak voor de bevalling een veilig fijn plekje zoekt in de natuur of in de stal,” vervolg ik mijn relaas.

“Misschien moet je daar dan maar aan toegeven,” zegt ze wijs.

Ik kan die wijsheid van anderen soms niet uitstaan. Meer omdat ik vind dat ik er nog niet aan kan toegeven. Omdat er in mijn beleving nog dingen moeten. Ik voor mijn gevoel nog niet kan stoppen met regelen. Ondanks dat Power to the Mama’s tijdens mijn verlof wel gewoon doordraait, met dank aan de vrijwilligers. Het enige wat ik af en toe moet doen is rekeningen betalen en de administratie bijhouden.

Het geldt niet alleen voor werk-gerelateerde zaken. In huis is niks doen ook niet vaak aan de orde. Overigens begon ik afgelopen maandag mijn eerste dag verlof wel supergoed. Ik heb heerlijk genoten van het alleen zijn. Maar toch is ‘eerst koffie en eventjes zitten’ iets wat ik vaak denk maar nog niet doe. Volgen er talloze klusjes en regelzaken die echt niet zo belangrijk zijn als ik ze doe lijken. Alsof het wezenlijk écht uitmaakt of een laatje, keukenkastje of boekenplank dat niet eens in het zicht staat of dagelijks gebruikt wordt nu of een half jaar na de geboorte opgeruimd is. M’n werkmail nog belangrijke items bevat. Of dat ene mailtje nu gelijk of morgenochtend wordt afgehandeld…

“Loslaten is toch best moeilijk.”

Loslaten is toch best moeilijk, merk ik. Ik kan die wijsheid van die vriendin dus eigenlijk best goed gebruiken. Stiekem hoop ik dat er in de Bijbel een passage staat die me nog eens een schop onder m’n kont geeft. Ik google naar ‘bijbelteksten voor tijdens verlof’. Beetje tegen beter weten in misschien, want in de tijd van de Bijbel kenden ze natuurlijk geen zwangerschapsverlof. Specifieke daarop gerichte teksten zal ik niet vinden. Maar deze rake tekst vond ik wel.

‘Mijn God zal uit overvloed van zijn majesteit elk tekort aanvullen, door Christus Jezus.’ Fillipenzen 4:19

Als je de tekst in de context leest, dan lees je dat Paulus schrijft over de zorgen die hij heeft gedeeld met de gemeente in Filippenzen. Dat hij dankbaar is dat zij voor hem hebben gezorgd. En dat hij er hoe dan ook op vertrouwt dat God tekorten zal aanvullen.

Hij vertrouwt erop dat het goed komt. Weet dat het niet van zijn inspanning afhangt of God tot zijn doel komt.

De gemeente Filippenzen zorgt voor elkaar, zorgen voor Paulus. En eigenlijk is het ook zo voor Power to the Mama’s en mij. Er zijn mensen in het team die ervoor zorgen dat de blogs blijven verschijnen op ons mooie platform, dat we in de lucht blijven als de website onverhoopt problemen geeft en dat de webshop open kan blijven. Alles is geregeld. Ik hóef niets te doen. En daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Maar om dan ook daadwerkelijk niks te doen…

Misschien is dit wel een extra lesje in vertrouwen in Hem. Word ik bewust getraind mijn werk voor Power to the Mama’s standvastig in Zijn handen te leggen en te vertrouwen dat Hij uit overvloed van zijn majesteit elk tekort aanvult in mijn verlofperiode.

Cocoonen

Het ‘cocoon- en doe niks’ hormoon is in ieder geval nu toch echt ruimte aan het opeisen. Eerlijk gezegd maar goed ook. Want mijn buik groeit ineens nog harder. Fysieke inspanning wordt vervelender. Mijn hersenen waren al een pudding maar lijken nu op gesmolten boter. Er zit gewoon niks meer in die hersenpan. Het lijkt wel alsof ik juist dan nog harder wil gaan werken, om  de controle te houden over iets wat ik nu gewoon moet laten gebeuren: hoogzwanger zijn en een baby krijgen.

Ik ga de controle dan ook maar een beetje loslaten en beginnen met het afbakken van het broodje in mijn oven. Mijn verlof is AAN!

Nou ja… bijna dan. ;-)

Foto: pixabay