Twee streepjes
Eén minuut wachten stond er op het pakje. Zou het kloppen dat ik gelijk twee streepjes zie?
Deze zin komt uit het blog Onzekerheid, van 6 april. Misschien heb je hem gelezen. Want al durf ik nu van de daken te schreeuwen dat ik zwanger ben, dat durfde ik destijds echt nog niet. Bloedingen maakten het enorm spannend. En toen ik 7 weken zwanger was, dacht ik een miskraam te hebben. Met het gevoel van een mes in mijn maag en een zee van tranen over mijn wangen stortte ik mij toen in de armen van mijn man.
Maar wonder boven wonder toonde het scherm van het echo apparaat de volgende dag een vruchtzakje met een flink gegroeid kindje ten opzichte van de week ervoor. En het hartje klopte overduidelijk sterk.
“Het zit er gewoon nog in,” zei ik vol verbazing tegen de verloskundige. Ik bleef turen naar het scherm, om te kijken of ik echt goed zag wat mijn ogen registreerden. Zwart wit beeld, een kindje dat toen meer leek op een cashewnoot, maar met een flikkerend plekje op z’n lijfje. “En het hartje klopt.” Toen de verloskundige klaar was met een nog overduidelijker goede inwendige echo kon ik pas ontspannen. “M’n kindje groeit gewoon nog in mijn buik,” zei ik. En de tranen van rouw die de dag ervoor vloeiden, veranderden in tranen van ongekende blijdschap.
Ik weet nog dat ik die middag in de tuin zat en God in mijn hart hoorde zeggen: Ik heb je iets beloofd en Ik ga je niet teleurstellen. Op een of andere manier durfde ik daardoor die dag geconfronteerd te worden met een echo. Als het nu niet goed was, dan misschien de volgende keer? Maar wist ik veel dat dit kindje gewoon nog veilig in mijn buik zou groeien. Ik had mezelf eigenlijk al een klap op m’n schouder gegeven met de onnozele, rationele woorden: ‘Als het nu al misgaat, is er vast een reden voor.’
Een verklaring voor de bloedingen is er niet echt. Zelf vermoed ik dat er een tweede vruchtzakje is geweest maar dat was bij de eerste echo met zes weken al niet meer te bevestigen. Inmiddels is het kindje in mijn buik bijna 13 weken en groeit alles wat er zou moeten groeien erop en eraan. Wat ben ik daar ontzettend blij om en dankbaar voor. Een intens diep gelukkig gevoel dat ik niet in woorden kan uitleggen.
Waarom het bij mij wel goed gaat en bij iemand anders niet, dat heb ik me wel afgevraagd de afgelopen weken. Ik gun zwanger zijn iedereen. Ook al wist ik het al wel en ben ik er altijd voorzichtig in, door deze ervaring weet ik des te meer dat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is. En ben ik God extra dankbaar voor Zijn aanwezigheid in mijn leven.
Je kunt je voorstellen dat ik weer een hoop inspiratie heb voor blogs over zwanger zijn, een kindje erbij enzovoorts. Ik vind het echt enorm tof dat we nog een kindje toe mogen voegen aan ons gezin (als alles goed gaat natuurlijk), dat was ook de wens. Maar ik vind het allemaal best spannend. Hoe zal dit kindje zijn? Wordt het weer net zo intensief als met Jesse? Kan ik überhaupt wel drie kinderen handelen of is alleen het idee zo leuk? Hoeveel tijd houd ik zelf nog over… is dat herkenbaar voor andere moeders?
En de hormonen doen trouwens ook aardig hun werk. Dat afgevlakte gevoel had hier laatst ook alles mee te maken. Met daarbij korte lontjes, vergeetachtigheid, chaotisch denken, minder energie en intense vermoeidheid. Ik ben blij dat ik dat nu allemaal eerlijk kan vertellen. :-)
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
9 Reacties
Comments are closed.
Omze hartelijke felicitaties met dit prachtig wonder. Verteouw maar. Gods liefdevolle en onmisbare zegen voor jullie mooi gezin!
Dankjewel Petra!
Gefeliciteerd met dit mooie wonder. Ooit heb ik eens ergens gelezen dat veel moeders bij een derde kindje meer nadenken en angst voelen dan bij hun eerdere zwangerschappen. Ze hebben nooit goed kunnen achterhalen waarom dit zo is, maar ik had het ook bij mijn derde zwangerschap. Wat als het nu een fout gaat of niet gezond ter wereld komt? Misschien is het de leeftijd of het feit dat je al twee gezonde kinderen hebt en het ook bij ons wel eens mis kon gaan? Ik weet het niet, maar het bracht wel meer spanningen met zich mee.
Ik wens je Gods zegen bij deze zwangerschap en dat Hij je rust en vertrouwen mag geven dat je ook voor dit mooie kindje een lieve en prachtige moeder mag zijn.
Grappig, interessant dat dat juist dan gebeurt. Ik herken het wel; zou ik nu weer een gezond kindje krijgen? Alsof statistisch gezien de kans nu groter is omdat het de derde is… Ik vertrouw erop dat we krijgen wat we aankunnen, en dat het hoe dan ook goed komt. :-) De liefde voor dit kindje is er in ieder geval al in overvloed!
Wat mooi Danielle, van harte gefeliciteerd met deze zwangerschap! Hier ook een mama van drie kindjes (onder de 4) en het is hard werken, maar ook ontzettend leuk. Opnieuw genieten van zo’n klein mensje, weer zo uniek. Geniet van dit alles, en ook even extra van je andere kindjes; je gezinsstructuur gaat weer veranderen straks. En succes met de hormonen enzo! :-)
Ah, laat ik nou net van hard werken houden. :-P Het lijkt me inderdaad hard werken zonder einde. Heb me er al op ingesteld dat vooral het eerste jaar bikkelen is. Ik bid en hoop dat de jongens voor de geboorte goed (door)slapen en dat het daardoor al iets minder intensief is, al blijven de gebroken nachten in het begin natuurlijk pittig. We gaan het zien allemaal, nu inderdaad genieten van de jongens en straks opnieuw wennen aan alles. Niet te veel van mezelf verwachten en alles laten gebeuren helpt vast. :-)
Lieve Danielle,
Gefeliciteerd en wat fijn dat je zwanger bent, wat schrijf je prachtig eerlijk en mooi. Heel veel Zegen. En Gods nabijheid voor jou.
LIefs
Carolina
Dankjewel Carolina!
Wat mooi! Gefeliciteerd!!
Wij hebben in februari ons derde kindje mogen ontvangen. Een geschenk, omdat we zelf twee kindjes in gedachten hadden. We hebben ook best tegen de drukte van drie kindjes opgezien, maar nu zo blij met drie jongens! Er zijn drukke momenten bij en veel tijd voor jezelf hou je niet over, maar het is heel goed te doen en de jongens genieten enorm van elkaar! Maar herken heel goed die “angst” of t allemaal wel lukt. Ik heb geleerd dat je veel neer kunt dan je zelf denkt! En daarnaast, je hoeft het niet alleen te doen, Hij gaat met je mee