
-
11 jan 2022
-
Blogs, Moederschap, Opvoeding, Puber
-
door Amy Schrijft
-
0 comment
Van moeder naar coach
Ik heb een functie hier in huis, waar je in het bedrijfsleven voor betaald zou krijgen. En goed ook, want ’t is een belangrijke functie. Ik stuur bij, spoor en moedig aan. Soms leg ik restricties en verboden op, of spreek een vermaning uit om tot een beter resultaat te komen. Ik doe dit al jaren, het is mijn tweede natuur geworden. En ik weet niet beter, of het zijn de taken die ik als moeder van mijn kinderen uitvoer.
‘Het is anders, hè mam?’
Zoon Nicky kijkt me aan. ‘Wat is anders?,’ vraag ik. Ik heb werkelijk geen idee waar hij het over heeft. We zitten in een gesprek over school, sport en de rest van zijn leven. ‘Je functie, die is anders. Je bent niet langer meer mijn moeder, maar meer een soort van coach.’ Zijn woorden verbazen me, maar ik voel ook een soort van gekrenktheid. Ik ben toch gewoon nog steeds moeder? Maar ik besluit mee te gaan in zijn beleving. ‘Dus je ontslaat me gewoon?,’ reageer ik. Waarop hij uitbrengt: ‘Nee mam, je mag blijven als coach, want je zegt af en toe echt goede dingen.’
Dus dat ben ik nu: coach. Ik sta aan de zijlijn. Schreeuw af en toe dat het anders moet. Maar hij staat in het veld. Hij beslist of hij naar mijn adviezen luistert of niet. Ik moet toegeven: deze nieuwe functie vind ik best leuk. Ik zie dat mijn levensadviezen hem een mooier mens hebben gemaakt. Dat ze verweven zijn in hem. Dat hij vaak goede keuzes maakt.
Maar ik heb ook jaren gehad waarin ik dacht dat ik tegen een muur praatte. Dat ik alles honderd keer kon zeggen, maar er niet geluisterd werd. Maar lieve moeders die dit ook ervaren en af en toe met de handen in het haar zitten: weet dat je zaait. En dat duurt lang en soms lijkt er nog geen sprietje boven te komen van wat je in de grond stopt. Maar na jaren en jaren zie je aan de zijlijn de mooiste vruchten opkomen. In mijn geval: nu mijn rol verandert van moeder naar coach, zie ik wat hij van mij als moeder heeft opgestoken. Zie ik dat er wel degelijk iets opkwam van wat ik zaaide, alleen duurde het even voordat er iets daadwerkelijk tot bloei kwam.
En terwijl ik in gedachten langs de zijlijn van zijn speelveld sta, constateer ik dat deze lieve, mooie, grappige, gezellige jongen deze wedstrijd wel gaat winnen. Daarmee durf ik ook iets over mezelf te zeggen, want alles valt of staat bij een goede coach hè.
En dan schieten me de woorden te binnen waar ik mijn inspiratie uithaal. God blijft tenslotte mijn Coach met een hoofdletter. Ik heb het niet van een vreemde. ‘Leer je kinderen al vanaf jonge leeftijd hoe ze moeten leven. Wanneer ze volwassen zijn geworden, zullen ze op dezelfde weg verdergaan.’ (Spreuken 22:6)
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:

Amy full time moeder en pleegmoeder | Drie kinderen en drie pleegkinderen | 20 jaar getrouwd met Collin | Start met opleiding voor kinder- en opvoedcoach | Houdt van schrijven, spreken en mensen