Vreugdevol verdrietig zijn
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Sela – Ik zal er zijn
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan
Het lied van Sela schalt via de radio mijn woonkamer binnen terwijl ik mijn baby zijn fles geef. Ik voel een brok in mijn keel. Een aantal maanden geleden zongen we dit lied tijdens de afscheidsdienst van mijn overleden vader. Mijn twee oudste kinderen waren bij die dienst aanwezig en ik was zwanger van ons derde kindje. Ik voelde mist in mijn hoofd en een steen in mijn maag en ik vond het zwaar om te zingen en te danken terwijl ik zo verdrietig was.
Ik liep achter de kist aan de dienst in terwijl ik mijn kindje voor het eerst voelde bewegen. ‘De toekomst is zeker, ja eindeloos goed’, zongen we. Zo voelde het op dat moment helemaal niet. Ik was zwanger en mijn vader zou het kindje nooit hier op aarde ontmoeten! Mijn kinderen waren ook verdrietig, maar zij dansten met kinderlijke blijdschap tijdens de afscheidsdienst, want we hadden hen verteld dat opa in de Hemel was, waar hij niet meer ziek was. We legden uit dat het voor hem feest was. Maar wat een contrast: het verdriet, de vreugde en de warmte van de zon kwamen die dag samen bij het afscheid.
Nu hoor ik het lied opnieuw en maakt het me weer verdrietig. Ik kijk uit het raam, weg van de kinderen omdat ik niet wil dat ze mij zien huilen. Tijdens het derde couplet komt mijn oudste zoon van 7 bij me zitten. Hij huilt tranen met tuiten. Hij vertelt me dat hij opa verschrikkelijk mist. Het lied roept herinneringen op, ook bij hem. De tranen blijven komen en samen zijn we verdrietig. Maar het lukt ons ook om ondertussen de mooie en grappige eigenschappen op van opa te benoemen.
Dan ineens duwt de baby zijn fles uit zijn mond en krijg ik voor de eerste keer een stralende glimlach te zien. Het is alsof God wil zeggen: ‘Kijk eens naar Me, ik ben er om jullie te troosten in verdrietige momenten’.
Mijn zoon van 7 en mijn baby lachen naar elkaar en sindsdien is er een verbondenheid die ik niet kan bevatten, maar God wel. Hij blijft met ons verbonden in tijden van vreugde maar ook van verdriet. Hij zal ons er altijd aan herinneren dat we vreugdevol verdrietig mogen zijn. Ook als we verdriet hebben, mogen we openstaan voor mooie herinneringen die we koesteren en waar we om kunnen lachen. En we mogen we opmerkzaam zijn voor een glimlach die troost brengt.
De nieuwste blogs
-
sep 28, 2023Blogs, Geloof, GeloofsopvoedingIs bidden leuk?
‘Mama, vind jij bidden leuk?’ Met een serieuze blik kijkt mijn kleine blondje me (…)
-
sep 26, 2023Blogs, Geloofsopvoeding, Zorgen voor elkaarEen klein gebed met grote kracht
‘Wil je even helpen? Ik heb een plank tegen mijn mond gehad en er loopt bloed (…)
-
sep 23, 2023Blogs, Geloof, TienerDe verdwaalde tiener bij het doopbad
‘Dit was niet de bedoeling, Heer’, roep ik nukkig uit. ‘Wat stelt dit nou (…)
Ik ben Marga, 36 jaar en getrouwd met Reinier. We zijn de trotse ouders van Jesse (7), Esther (4) en Judah (5mnd). Ik geniet van mijn taak als mama maar ook van mijn werk als medisch secretaresse bij een fysiopraktijk voor 2 dagen. Om tot rust te komen loop ik graag in de duinen of door de bollenstreek maar ook met het koken van een lekkere maaltijd doe je me een groot plezier.
Beste Marga,
de tranen springen in mijn ogen wanneer ik jouw blog lees, want bizar genoeg lijkt het voor een heel groot gedeelte om mijn verhaal. Het lied, mijn verdriet, de drie kinderen in dezelfde leeftijd, de ‘blijdschap van de kinderen omdat we inderdaad hebben uitgelegd dat opa geen verdriet en pijn meer heeft’ maar tegerlijkertijd hun verdriet die ook zomaar opkomt terwijl je niet realiseert dat zij ook zo’n lied registereren tijdens hun spel. Dat is toch wonderlijk en ik denk dat deze blog daarom op mijn pad komt, als troost. Dankjewel daarvoor.
Heel veel sterkte voor jou en je gezin gewenst.
Lieve Herma,
Bedankt voor je mooie reactie. Ik wens ook jou en je gezin veel sterkte, God’s zegen en rust toe! Je bent niet alleen, we mogen dit samen met God en elkaar doen!
Veel liefs,
Marga