Geloofsopvoeding gaat over jezelf

De komende tijd hoop ik voor Power to the Mama’s geregeld te bloggen over geloofsopvoeding. Bezinning, gecombineerd met inspiratie; om na te denken over geloofsopvoeding én om dat concreet vorm te geven. Omdat geloofsopvoeding veel te maken heeft met jou als ouder, volgt vandaag een eerste blog om na te denken over hoe wijzelf als moeders in het leven staan – en dat geloofsopvoeding op onszelf minstens zoveel effect kan hebben als op onze kinderen. Liefdevolle groet, Erika van Nes

Geloofsopvoeding: voor je kind of voor jezelf?

Het is zo’n morgen. Dat de wekker gaat en je dat niet wilt geloven. Dat je de naderende dag al voelt drukken op je schouders. Dat je gedachten in een paar seconden versnellen tot full-speed, en je bedenkt wat er allemaal moet lukken vandaag – en wat er daardoor allemaal niet gaat lukken.

Zo’n morgen. Dat het 20 minuten duurt voordat dochterlief zich heeft aangekleed. Dat zoonlief weigert te luisteren naar boze terechtwijzingen. En de tijd genadeloos doortikt, de seconden weg tikt tot de run naar school gemaakt moet worden.

Vertraag, vertraag

Zo’n morgen. Waarop ik mezelf toespreek. “Vertraag, vertraag…” Waarop ik in allerijl het ontbijt klaar zet om dat in te weinig tijd te moeten opeten. Waarop ik tussen het kokende theewater, de achterstevoren aangetrokken T-shirts, potjes vol plas, en ontbijtbordjes met appelstroop een paar woorden lees. Woorden die ik lees en herlees: God, “IK-BEN”, is hier – nu.

Dit moment, deze tijd, ik mis God wanneer ik maar haast en ren en voorbij ga aan het moment waarin de Ene is: hier – nu. En 5 seconden lang lukt het, om mijn hartslag te laten vertragen, voortrazende gedachten te verbannen achter slot en grendel, om aanwezig te zijn in het hier en nu. Maar één blik op de klok, een huilend boos kind, een to-do-list die alleen maar groeit in plaats van afneemt en zijn grijnzende handen door de tralies steekt. En me beetpakt, en daar gaan we weer.

Als een kind

Zo’n morgen. Waarop we toch opnieuw met gevulde magen en warme jassen ons naar school haasten. In mijn gedachten alleen de tijd die dreunt, en de vele taken en afspraken die in die tijd tot voltooiing moeten komen.

Zo’n morgen. Waarop mijn hart, mijn lichaam, mijn niet te stillen gedachten zeggen dat ik dóór moet. En waarop het klinkt uit de mond van mijn kind: “KIJK!! Mama, de maan!!” Aan de hemel, waar de zon al gauw de duistere trekken van de nacht verfoeit, weerkaatst de maan haar licht. En ik word getrokken. Naar hier – nu. En ik zie Gods grootheid. En ik ren door.

Zo’n morgen, waarop enkele seconden later opnieuw getrokken wordt aan mijn ziel: “KIJK!! Mama, een heel klein vogeltje!!” En met zwierende vrolijkheid en ongedwongen vrijheid dartelt dit wezentje op de cadans van zijn hartslag. “Ja, lieverd, dat is een koolmeesje! Mooi heeft God dat gemaakt hè!” Grootsheid, verpakt in een bundeltje veren van zwart en geel. En opnieuw zie ik Gods grootheid, hier – nu.

Mijn ziel

Zo’n morgen. Waarop het tot me doordringt: kinderogen vertragen niet; ze léven. Hier – nu. Waar God is. Waar het wonder van God op te pakken is voor handen die maar al te gretig zijn. Waar verbazingwekkende grootsheid zichtbaar is voor ogen die Gods wonderlijk wereld niet uitfilteren maar zien.

Zo’n morgen. Waarop ik terug loop naar huis, en dat Bijbelvers mijn hart binnendringt: “Ik heb mijn ziel tot rust gebracht […]; als een kind is mijn ziel in mij.” (Psalm 131) En ik vertraag. Eindelijk. Naar hier. Nu. Waar God is. Ik wil er geen moment meer van missen. Ik wil God zien: hongerig, gretig, gulzig. Immanuël – God met ons. Hier – nu. “Als een kind is mijn ziel in mij.”

Doen

Geloofsopvoeding. Het gaat niet buiten mijzelf om. God is er – wil ik mijn kinderen op Hem wijzen, dan moeten mijn ogen open zijn. Om God te zien in het hier-en-nu. En andersom: ik mag mijn ogen laten openen voor het geweldige geschenk dat mijn kinderen mij geven: zicht op God.

En daarom: neem vandaag een moment, al is het maar een paar minuten, om met je kind een wandelingetje te maken. Wees stil, en luister naar dat waar je kind jou op wijst. Laat je verrassen, en verwonder je over Gods grootheid: hier – nu.

Erika van Nes is theoloog, auteur en blogger en richt zich voornamelijk op geloofsopvoeding van jonge kinderen.Zelfs heeft ze twee kinderen onder de vier jaar. En juist omdat daar nog zo weinig voor is, schreef ze speciaal voor ouders met jonge kinderen dit boekje: Mosterdzaadjes. Een prachtig boekje dat de basis uitlegt van hoe geloofsopvoeding ‘werkt’ en praktische gezinsmomenten aanbiedt voor deze kleintjes. Wat ons betreft een must-have, dus daarom is hij opgenomen in ons assortiment in de webshop. Het boekje is vanaf eind april leverbaar en alvast te reserveren.

Erika blogt zelf op de site www.zoekennaarhetgoede.nl