Wat ik van een dakloze kreeg 

‘Sorry, maar je kunt niet met PIN betalen,’ zegt de jonge vrouw achter de kassa van de christelijke boekenwinkel als ze de bankkaart in mijn hand ziet. Ik rommel in mijn handtas op zoek naar cashgeld, maar helaas. De andere, wat oudere medewerkster stelt voor om een factuur op te stellen. Ik aarzel. ‘Ik heb nog wel wat contant geld, dan kan ik je wel even een Tikkie sturen,’ stelt een klant in de wachtrij voor.  

Het vertrouwen en de behulpzaamheid van al deze mensen ontroert me. Maar op mijn Belgische bankkaart werkt Tikkie niet. En hoe lief ook, het voelt wat raar om voor ruim dertig euro op de pof te kopen. Ik besluit om mijn aankopen bij de kassa te laten en ergens geld te gaan pinnen. 

Even later loop ik – met vers geld op zak – terug richting de winkel. Vlakbij een bakkerij zie ik een dakloze zitten naast een winkelwagen waar zijn hele hebben en houden ingepropt zit. Plots herinner ik me het verhaal van mijn broertje van jaren geleden. Hij heeft ooit een dakloze getrakteerd op een snack bij de Febo. Mijn hart klopt iets sneller als ik op de man afstap. ‘Kan ik misschien iets voor u halen bij de bakker?’ vraag ik hem terwijl ik naar de bakkerswinkel wijs. Tot mijn verbazing schudt de man zijn hoofd.

‘Bedankt, maar ik heb net iets gegeten. En het zou niet eerlijk zijn als ik zeg dat ik niks meer heb, want ik heb nog een kerststol en nog wat dingen,’ voegt hij daaraan toe. Hij wijst op wat open verpakkingen die tussen de kleren op zijn kar uitsteken. Ik blijf nog even met hem praten en ga dan terug naar de boekenwinkel. 

De bijzondere ontmoeting blijft de rest van de dag door mijn hoofd gaan. Het raakt me dat de dakloze man eerlijk wilde zijn. En ook niet om geld vroeg. Hij heeft geen huis vol spullen en geen koelkast vol eten. Toch was hij niet bang dat hij tekort zou komen. Hij vond blijkbaar dat hij genoeg had. Zonder het te beseffen, heeft deze dakloze juist míj iets gegeven: een heel wijze les rechtstreeks uit Matteüs 6, vers 34:  

Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.  

Bedankt, lieve meneer, voor de herinnering aan wat echt telt. Ik wens u een gezegend 2025 toe.

En bedankt, Power to the Mama’s, voor een plek waar verhalen mogen groeien en ons telkens weer terugbrengen naar de kern: vertrouwen. Daar kan geen betaalmiddel tegenop.

Vera, dankjewel voor alles wat je hebt geschreven en gegeven! Je bent een cadeau voor iedereen die je blogs leest.

Lieve Vera, dankjewel voor al je mooie blogs en wijze lessen bij Power to the Mama’s. Je bent een zegen voor ons allemaal!

Vera Bijma

Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog