#Faithfocus: Ons lieve lijf  

Laten we het eens hebben over ons lichaam. Kijk er eens naar. Is het jou ook opgevallen dat het nogal veranderd is na de komst van je kinderen? Ik vind in ieder geval van wel. Mijn buik was vroeger zo strak dat je er makkelijk een partijtje pingpongbal op kon spelen. Maar da’s nu dus verleden tijd. En zo is er wel meer aan mijn lijf veranderd door alle mama-hormonen.    

Ben ik de enige? Ik denk het niet. Als ik om me heen kijk, zie ik hetzelfde bij andere moeders.  

Ik zie zwangerschapsstriemen. Na de bevalling gaat niet alles meer terug naar de originele vorm: als souvenir kan er een blijvende tijgerprint achterblijven op buiken en heupen.  

Ik zie littekens van de keizersneden. Het is een permanente herinnering aan een geboorte die niet volgens wens of plan ging. Vaak zien we het niet, maar het litteken zit er wel.   

Ik zie borsten die het gevecht met de zwaartekracht verloren hebben. Onze boezem verandert ook als gevolg van alle hormonen en dat vinden we niet altijd een feest.  

Ik zie rimpels door zorgen en gebroken nachten. Het is bijzonder om er te kunnen zijn voor je kinderen ’s nachts, maar ook ongelofelijk zwaar. En terug te zien in de rimpels op ons gezicht.  

Ik zie vormen die ronder zijn. Doordat zwangerschappen ook wat extra vet opslaan dat niet altijd gemakkelijk weer verdwijnt. Wat ook niet altijd hoeft, by the way.

Ik weet niet of we altijd blij worden van die striemen, littekens, rondere vormen en rimpels. Zeker niet als je je lijf vergelijkt met het gefotoshopte schoonheidsideaal, waarbij van al die dingen geen spoor te vinden is. 

Toch geloof ik dat het verhaal groter is dan al die lichamelijke effecten. Want in Psalm 139:14 lees ik iets wat de zaken in een ander licht zet. Als ik deze woorden lees, lijkt het alsof ik een andere bril op heb en mijn lichaam met andere ogen kan bekijken. 

“Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben, wonderlijk zijn Uw werken.” 

Het effect van deze woorden? Dat ik meer zie dan alleen maar striemen, littekens, rondingen en rimpels. Als ik deze woorden lees, ben ik vooral onder de indruk hoe God ons als vrouw gemaakt heeft.  

Ik ben gefascineerd door ons lichaam, hoe het in staat is om nieuw leven te ontvangen en een veilige plek te geven. Ik sta verbaasd over de enorme flexibiliteit van de zwangere buiken die tot enorme proporties kunnen uitgroeien. Ontzagwekkend wonderlijk. 

En ik ben geïntrigeerd door hoe wij als vrouwen in staat zijn om te bevallen, elke keer een machtig en magisch moment. Ik sta versteld van de overweldigende oerkracht die loskomt als het nieuwe leven daadwerkelijk tot leven komt. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor hoe het vrouwelijk lichaam kan herstellen van een ingrijpende operatie zoals een keizersnede, als het niet op de natuurlijke manier wil gaan. Ontzagwekkend wonderlijk. 

Ik vind het fantastisch om te zien hoe we onze baby’s met onze borsten kunnen voeden tot ze groot en sterk zijn. Ik ben onder de indruk van de veerkracht van ons lijf dat na een zwangerschap, bevalling en borstvoeding zichzelf weer helemaal kan herstellen. Ik sta versteld van de grenzeloze toewijding van ons moederhart dat altijd, zelfs ’s nachts, nog doorgaat met zorgen. Ontzagwekkend wonderlijk! 

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Want ik kijk anders naar mijn post-zwangerschap-lichaam als ik geloof dat onze Schepper het met zijn liefdevolle handen gevormd heeft. Met een prachtig doel en daardoor hier en daar getekend, maar intens geliefd en geweldig gezegend. En daarom loof ik Hem voor dit lieve lijf! 

 

Ontzagwekkend wonderlijk ben jij, mijn lieve lijf