Aan de bron
Jezus wat heb ik U nodig, denk ik hardop, terwijl ik op mijn kleedje in de slaapkamer even inplug bij God. Het is in mijn verbeelding net zoiets als de waarschuwing op je telefoon: ‘de batterij is bijna leeg, nog maar 10 procent voordat deze uitvalt.’ Ik haast me dan meestal naar mijn oplader om deze gauw in het stopcontact te doen en de telefoon te verbinden met de stroombron. In dit geval is God die bron en ben ik de bijna lege batterij. Zou ik nou maar iedere keer met diezelfde haast naar de echte Bron rennen.
“Mama, zullen we samen kleuren?” zegt mijn dochter vrij luid, terwijl ze om half 7 ‘s ochtends bovenop me klimt. Ik lig zo lekker en draai me het liefst nog even om. Tegelijkertijd weet ik dat dit een beslissend moment is. Reageer ik wat moe en geïrriteerd, dan heb ik een teleurgesteld meisje dat de hele verdere ochtend dreint. Reageer ik rustig en liefdevol, dan hebben we een heerlijke ochtend, die zich grotendeels kenmerkt door momenten van harmonie. Hoe ik in mijn vel zit en van daaruit reageer, heeft nogal wat impact op mijn kinderen.
Mijn gedachten dwalen af naar Jezus en de Samaritaanse vrouw. Zomaar, een gesprek met God. Hij luistert naar haar, laat weten dat Hij haar door en door kent en dat Hij haar lief heeft ondanks en dankzij alles. Tussen alle dagelijkse taken in zit ze daar en luistert, deelt, stelt vragen. Wat moet ze zich daarna vol hebben gevoeld, gevoed en opgeladen. Er komt een lied in mijn gedachten:
“Hungry, I come to you
For I know You satisfy
I am empty but I know
Your love does not run dry
So I wait for You“
Op mijn kleedje in de slaapkamer is het vast niet zo mooi als aan die bron waar Jezus en de Samaritaanse vrouw elkaar ontmoetten. Terwijl mijn zoon slaapt en mijn dochter een filmpje kijkt, zing ik bovenstaand lied en voel de liefde van God die me vult. Er is even tijd om te zitten, te luisteren, te delen en te vragen. Een traan rolt over mijn wang. Wat is het rijk om hier te mogen zijn. Altijd is God er. Zo vaak ben ik daar niet. Aan die Bron.
Opgeladen sta ik op en wek mijn zoon. Alle kinderlijke ongemakken van deze middag kan ik zoveel makkelijker opvangen na zo’n moment aan de Bron. Dát zou ik vaker moeten doen.
Lied: Hungry, door Kathryn Scott
| Kindertherapeut | Worship liefhebber | Levensgenieter | Houdt van kinderen en van mensen | www.joliendegoeij.nl |