Aandacht

Mama, mama, mama, mama, MAAAAAMAAAA, MAM, MAM, MAM, mama, mama, mama, MAAAAAMAAAA, MAM, MAM, MAM, MAMA, mamaaaa, mamamammaammama, mama, mama, mama, MAM, MAM, MAMA, mamaaaa, MAMAAAA!!!

JA, WAT IS ER NOU??? Ik ben bezig.
Mogen we wat lekkers?
Vooruit dan maar weer, maar dan wil ik je de rest van de dag niet meer horen!

Selectieve aandacht
Oeps. Mijn gedachten waren bij dit blog over aandacht en mijn zoontje kreeg het duidelijk even niet. Inmiddels is hij zoet aan het spelen en kan ik verder met schrijven.

Als ik met mijn zoon buiten ben, hoort en ziet hij van alles. Hoor mama, een ambulance, een vogeltje, kijk een mier. Ik zie die dingen niet meer, in elk geval niet bewust. Dat hoort ook zo. Als we volwassen worden, leren we om selectief te kijken en luisteren. Niet alle signalen worden verwerkt door onze hersenen. Dat heeft een belangrijke functie want zo kunnen we ons concentreren.

Onverdeelde aandacht
Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat af en toe best lastig vind. Ik kan zo in iets opgaan dat ik mijn kinderen niet meer hoor. Is dat erg? Krijgen ze dan te weinig aandacht? Voelen ze zich genegeerd? Ik kan er natuurlijk tegenoverzetten dat ik mijn werk vol toewijding doe (ook een mooi voorbeeld) of dat ik er graag volledig voor anderen ben. Toch is het goed om mijn vragen niet zomaar af te doen met een ‘ach’.

Bewuste afweging
Een wijze man vertelde mij laatst dat je een ‘aandachtige levenshouding’ kunt nastreven. Aandacht is dan meer dan belangstelling tonen voor wat je hersens op dat moment wél laten binnenkomen. Het gaat er denk ik om dat je oefent aandacht te hebben voor wat op dat moment écht belangrijk is. Bewuster afwegen wat je aandacht wilt geven en wat niet. Als ik naar mijzelf kijk, zou het betekenen dat ik veel bewuster moet afwegen wat mijn aandacht nodig heeft. Dus niet wat mijn aandacht verdient, wat ik de moeite waard vind of toevallig als eerst mijn aandacht vroeg.

Opmerkelijk voorbeeld
Een van de meest opmerkelijke verzen in de Bijbel vond ik altijd Johannes 11:16: ‘Maar toen hij (Jezus) gehoord had dat Lazarus ziek was, bleef hij nog twee dagen waar hij was.’ Tot nu toe heb ik dat nooit begrepen. Nu vraag ik me af of Jezus daar het perfecte voorbeeld was voor een aandachtige levenshouding. Zou hij geweten hebben dat zijn aandacht op dat moment harder nodig was op de plek waar hij was dan bij Lazarus?

Rekken en strekken
Ik weet niet zo goed hoe ik een aandachtige levenshouding kan oefenen. (De wijze man die mij vertelde over de aandachtige levenshouding, gaf me als advies om klein te beginnen. Door met liefde voor de plantjes te zorgen bijvoorbeeld.) Ik ga de komende tijd proberen om af en toe een momentje rust te nemen alvorens ik besluit wat mijn aandacht nodig heeft. En dan lees ik in psalm 10: ‘U Heer verhoort de wens van de nederigen, u bemoedigt hen en luistert met aandacht’.

Ik zou mijzelf niet zo snel als nederig typeren. Ik denk dat het in de Nederlandse cultuur ook niet gewoon is om jezelf als vrouw nederig op te stellen. Het zet me weer even met beide benen op de grond: er is er maar één met wie ik kan leren om de juiste afwegingen te maken. Dat is God. Gelukkig is een aandachtige levenshouding een oefening. Bij oefenen hoort rekken en strekken. Vallen en weer opstaan.

Nou doei, ik ga even mieren zoeken met mijn zoon!

Foto: Pixabay