Alleen geadresseerde post a.u.b.
Ze zijn nog maar tien minuten weg: mijn boer en zoons. Gras inkuilen. Ik ga straks ook, maar bak eerst even wat koek. Lekker voor het weekend. Ik houd van die baklucht in huis en het is goede reden om eventjes alleen te zijn. Al snel gaan mijn gedachten alle kanten op: to do’s voor de laatste schoolweken, appjes die ik vluchtig langs zag komen op mijn telefoon en dan die uitspraak van een moeder in het speeltuintje.
Ook al is het een tijdje geleden, ik hoor nog steeds de toon van haar stem in mijn hoofd: ‘Logisch dat mijn zoon niet met dat ene jongetje wil spelen, ik mag zijn moeder ook niet.’ Terwijl mijn handen de chocola voor de koek in kleine stukjes breken, blijft mijn brein hangen bij wat ze zei. Zou ze mij dan wel mogen? Wat zeggen anderen over mij? Hoe kom ik over? Ik denk dat ik mijzelf niet vergelijk met anderen, maar doe het toch. In gedachten zie ik de perfecte plaatjes van anderen op Instagram. Het enthousiaste gevoel waarmee ik begon aan dit baksel is vertrokken. Met lichte irritatie zet ik de mixer in de mengkom, tot ik me realiseer dat deze gedachten irrelevante informatie zijn.
Ik hoef hier niets mee.
Ineens denk ik aan zo’n voordeursticker: ‘Geen ongeadresseerd reclamedrukwerk’. Toen ik hier net kwam wonen, verbaasde ik me over de hoeveelheid reclamefolders op de deurmat. Eerst bladerde ik trouw door elke folder, vanuit een soort verplichting. Na een tijdje liep ik linea recta met de folders naar de papiercontainer. Ik hoef ze niet, het beïnvloedt me, maakt me hebberig, ontevreden en bovendien kost het me tijd. Inmiddels zit er een sticker op de deur: ‘Geen reclame s.v.p. – wij hebben alles al. Loesje’. Zo werkt het ook in mijn hoofd, bedenk ik me. Hoe vaak vult mijn brein zich niet met gedachten die ik als folders uitpluis en doorblader? Ze zakken naar mijn hart en beïnvloeden mijn stemming.
Geen irrelevante info alstublieft, wij hebben alles al: Gods zegen en Zijn overvloedige genade. Wat wil ik nog meer? Ik hoef me niet te bewijzen of het te verdienen, want ik heb het al. Ik ben geliefd en vrij om volledig Sanne te zijn. Ik wil mijn gedachten laten vullen met Gods waarheid en Zijn visie. Dít wil ik in mijn hart laten zakken en mijn stemming laten beïnvloeden. Ik schuif de bakplaat met koek de oven in en denk aan een Bijbeltekst: ‘Proef en geniet de goedheid van de Heer’ (Psalm 34:9). Ik kan een glimlach niet onderdrukken, een gevoel van dankbaarheid overheerst. Bedankt voor deze stille fluistering Heer. Inderdaad: U bent overvloedig goed voor me.
Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost