Apetrots als mijn zoon de evolutietheorie weerlegt
Er is weer eens een spaaractie in de supermarkt. Ditmaal niet voor knuffels of minimoestuintjes, maar voor legokaartjes. Je kunt maar liefst 140 verschillende kaartjes verzamelen. En uiteraard stopt het daar niet. Je kunt ook een bijbehorend legoalbum kopen om de kaartjes in te steken.
Daniël is dol op Lego en wil heel graag zo’n album. Het kost maar een paar euro, dus om de kosten hoeven we het niet te laten. Bovendien heeft hij al heel wat kaartjes van de buurvrouw gekregen die haar boodschappen ook in de desbetreffende supermarkt doet. En dus gaan we al snel overstag. Hij krijgt het verzamelalbum.
Als hij zijn kaartjes in het album steekt, kijk ik terloops mee. In het album maken twee legopoppetjes een reis om de wereld. Het album staat, zo lees ik op de kaft, boordevol interessante weetjes. Niet alleen kan zoonlief er kaartjes in verzamelen, maar het is ook bedoeld om te leren, spelen en creëren.
Wat leuk!
Als Daniël zijn verzamelalbum met legokaartjes compleet heeft, wil hij het graag mee naar school nemen. Een klasgenootje heeft het zijne ook al eens meegebracht. Ik vind het prima.
Eenmaal terug thuis laat Daniël mij een bladzijde in zijn album zien waarop een aap steeds meer rechtop gaat lopen en langzamerhand in een mens verandert. Pure evolutietheorie dus. Die bladzijde had ik nog niet gezien.
Ik voel een leermomentje aankomen
Maar voor ik iets kan zeggen, begint zoonlief: ‘Ik zei tegen N. dat het niet waar is dat apen in mensen zijn veranderd. Maar hij zei dat het wel waar is.’ Ik ben heel benieuwd hoe mijn zoon hierop heeft gereageerd en luister aandachtig. Hij vertelt verder. ‘Toen heb ik gezegd: Nee hoor, want waarom zijn er dan nog steeds apen in de dierentuin? Die zijn toch ook niet in een mens veranderd?’ Daar wist zijn klasgenootje niets tegenin te brengen.
Hoe geweldig is dat antwoord?
Ik had hem precies dit een tijdje geleden verteld. Dat verhaal is blijkbaar blijven hangen en gebruikt hij nu zelf. Wat me ook raakt, is dat hij zich niet voor zijn geloof in God heeft geschaamd. Dat is namelijk niet zo vanzelfsprekend voor een kind. Daar weet ik alles van. Ik heb daar vroeger echt wel mee geworsteld, want ik wilde er toch graag bij horen. Leuk gevonden worden. En voor zover ik weet, is hij de enige in zijn klas die in God gelooft. Dan is het niet gemakkelijk om ‘tegen de stroom in te gaan’. Ik hoop en bid dat hij zo mag blijven. In elk geval ben ik al heel trots op hem. Apetrots uiteraard.
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog