Curry is gemaakt van frikandel

Het ene na het andere cherrytomaatje verdwijnt in de mond van mijn kleuter. Het verbaast me, want meestal valt hij eerst aan op de rest van zijn eten. Groenten eet hij over het algemeen niet zo gemakkelijk. En dat is een understatement. Aan de meeste groenten wil hij nog niet eens likken, laat staan zijn tanden erin zetten. ‘Wat zit je van je eten te genieten’, zeg ik tegen hem. ‘Weet je’, zegt hij ernstig en hij trekt de ketchup naar zich toe en wijst naar het plaatje op de fles. ‘Tomaten zijn heel lekker. Want die zijn gemaakt van ketchup.’

Er volgt een heel gesprek over het ontstaan van de desbetreffende saus en tomaten, waarbij hij kritisch van mij naar de tomaat op de fles kijkt. ‘Maar dat klopt niet’, zegt hij boos als hij hoort dat ketchup is gemaakt van tomaten en niet andersom. Alsof hij zich voor de gek gehouden voelt door mij en de ketchupfabriek. ‘Waarom doen ze dan een plaatje van tomaten op de fles?’

De herkomst van ons voedsel is iets wat de laatste tijd vaker bij ons ter sprake komt tijdens het eten. Zo hadden we eerder al een gesprek over hoe boter gemaakt wordt, dat kon onmogelijk van melk zijn, aldus mijn kleuter. Curry daarentegen lustte hij nooit. Totdat hij de verpakking goed ging bestuderen en er een plaatje van een frikandel op ontdekte. Curry moest dus wel gemaakt zijn van frikandellen. Ik probeerde nog uit te leggen hoe de vork in de steel zit, maar hoe ingewikkeld is het dat er op een ketchupfles een tomaat staat en op curry een frikandel?

Het enige wat voor hem wél klip-en-klaar is, is de herkomst van eieren. We hebben namelijk zelf kippen, die scharrelen hier rond in de tuin. Vlees is, net als curry, nog steeds een mysterie. Eén keer stelde hij daar een vraag over toen ik een stukje op zijn bord legde. ‘Waar is dit van gemaakt?’ ‘Van kip’, zei ik en ik keek hem aan, nieuwsgierig naar zijn reactie. Maar die was totaal anders dan ik had verwacht. Hij schoot keihard in de lach, terwijl hij door het raam liefdevol naar onze kippen Ria en Jannie keek. ‘Nee hoor, gekke mama.’ En toen was het gesprek klaar.

O, wat geniet ik van dit soort gesprekken. Ook al wordt alles wat ik over eten zeg, per definitie in twijfel getrokken. Soms probeert hij ineens nieuwe dingen. Zo wilde hij na zijn pindakaasopenbaring, opeens doppinda’s proeven. Nu moet ik nog wat verzinnen zodat hij groenten gaat proberen. Misschien plak ik binnenkort wel foto’s van spruitjes, broccoli en wortels op het broodbeleg. Want, zeg nou zelf, spruitjes gemaakt van hagelslag zijn natuurlijk het allerlekkerst.