De allerliefste van de héle wereld
‘Wil je nog even naar E. toe lopen?’, vraagt mijn man als hij beneden komt. Hij heeft zojuist onze jongste naar bed gebracht. Met lichte tegenzin loop ik de trap op in de richting van haar slaapkamer. Ik heb haar beneden al een dikke kus gegeven en verlang ernaar om op de bank te ploffen.
‘Mama, ik wil nog iets in je oor fluisteren.’, hoor ik als ik haar kamer binnenkom. In afwachting van getoeter of andere kinderhumor, neig ik mijn oor naar haar stralende gezicht. Liefdevol fluistert ze:
‘Je bent de allerliefste mama van de héle wereld.’
Mijn hart maakt een grote sprong en ik glimlach van deze onverwachte boodschap. Wat is dit heerlijk om uit haar mond te horen! Moet je nagaan dat ik dit bijna gemist had, omdat ik weinig zin had om naar boven te lopen.
‘Nu moet je ook iets in mijn oor fluisteren, mam!’ ‘Ik vind jou de aller, allerliefste E. van de hele wereld.’, fluister ik terug en geef haar een grote knuffel. ‘Wil je me nu nog even kriebelen, mam?’ Terwijl mijn hand over haar rug beweegt, hoor ik: ‘Een beetje naar boven, ja goed zo en ook nog een beetje naar links.’
Terwijl ik nog even bij haar blijf liggen en haar rustig hoor ademhalen, denk ik met een warm gevoel terug aan haar opmerking van een paar minuten geleden. Wat doet het goed om te horen dat je de allerliefste voor iemand bent. Niet omdat ik van alles presteer, maar om wie ik ben: haar moeder. Als zesjarige heeft ze tenslotte nog weinig benul van wat ik allemaal beijver als moeder, echtgenoot, collega, vriendin en housekeeper.
Wat is het belangrijk om dit zelf ook in de waan van de dag te blijven zeggen tegen mijn meiden. Dat ik ze liefheb en waardeer. Dat ik trots op ze ben, niet om wat ze bereiken of kunnen, maar om wie ze zijn: mijn geliefde dochters.
In stilte van de slaapkamer hoor ik mijn Vader fluisteren: ‘Es, ik gaf Mijn allerliefste en enige Zoon voor jou. Ja, voor de héle wereld. Omdat ik zo ongelofelijk en oneindig veel van je houd. Niet om wat je bereikt en doet of juist nalaat, maar om wie je bént: Mijn dochter. De kroon op Mijn schepping.’
Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers
Ik dacht: “Hoe zou het met Esther zijn?”en toen ben ik eens naar PTTM gesurft om te kijken of je nog druk aan het bloggen was (ja vast wel!) En inderdaad. Mooi!
Dat mogen we de aan ons toevertrouwde kinderen steeds maar weer mee geven, dat ze geliefd zijn en dat er van ze gehouden wordt, puur om wie ze zijn.
De mijne zegt soms kregelig: “Jaaaahaaa, dat weet ik wel!” Nou ja, het kan er maar beter goed in zitten voor de wereld hen iets anders wijs wil maken. ;-)
Leuk van je te lezen!Groetjes, Karlijn