De fanclub van mama
Sinds ik moeder ben, kan ik me een stuk beter voorstellen hoe het is om een bekende Nederlander te zijn. Niet omdat ik zo getalenteerd of bijzonder ben, maar omdat ik door het moederschap weet hoe het is om een fanclub te hebben.
Mijn fans vinden me geweldig. Hun oren zijn vanaf het eerste ogenblik gespitst op mijn stem en hun ogen volgen nauwlettend waarmee ik mij bezighoud. Sinds ze kunnen kruipen volgen ze me bovendien op de voet. Werkelijk overal waar ik ben, willen zij ook zijn: in bed, op de wc, zelfs onder de douche. Ze drinken het liefst uit mijn glas, eten mijn koek en ja, als ze erbij kunnen, dan hangen ze aan m’n nek.
Zonder twijfel heb ik echt de allerleukste, grappigste en liefste fanclub die er bestaat. Maar toch is het op sommige momenten best wel een tikkie benauwend. Loop ik de trap op, dan hoor ik de dreumes zijn speelgoed al aan de kant gooien om achter mij aan te klimmen. Wil ik supersnel even een borstel door de toiletpot halen, dan staan er in no time twee kleine jongens met hun neus bovenop. Of erin.
Waar mama is, daar gebeurt het! Daar krijg je aandacht. Daar kun je nieuwe dingen ontdekken. Ze zijn hongerig naar alternatief ‘speelgoed’, zoals kookgerei of schoonmaakspullen. Ze zuigen nieuw gedrag op of papegaaien woorden na en kopiëren werkelijk alles wat ik doe. Ze zijn altijd op zoek nieuwe input. Kijken en nadoen. Wat een drang om te leren en wat een nieuwsgierigheid! Vanuit de ontwikkelingspsychologie zal het ongetwijfeld nuttig zijn. Al vraag ik me wel eens hardop af als ik op de wc zit: ‘Wat kom jij hier doen?’ Ik stuur ze weg met de woorden: ‘Ga even lekker spelen zeg!’ Meestal zonder resultaat. Waar jij gaat, daar ga ik mam, is hun motto!
Volg ik ook zo vastbesloten? Zonder twijfel, overal? Terwijl ik er over nadenk, kiest Spotify precies het goede nummer. Het schalt overtuigend door het huis:
I have decided to follow Jesus
No turning back
No turning back
Christ is enough for me
Everything I need is in You
Nu zijn die koters van mij ineens een bron van inspiratie. Doe mij ook wat van die volgdrang! Waar U gaat, wil gaan. Ik wil daar zijn waar U bent. Alles zien wat U doet, van U leren, met U samenwerken.
En dat ik mijn kont soms niet kan keren? Nou ja, dat gaat vast weer over. En er is een verschuiving: als papa thuiskomt, is hij het helemaal. Zoals hij wordt toegejuicht bij thuiskomst heb ik het nog nooit meegemaakt. Prima. Kan ik even heerlijk koken.
Dit blog is eerder geplaatst in mei 2020.
Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost