De liefde van mijn leven
Dertien jaar geleden kwam hij mijn leven binnengelopen. De liefde van mijn leven. Op Allstars, met een hippe rugzak en een snelle scooter. Al snel had hij mijn hart veroverd en ik wist, met deze jongen ga ik trouwen. Vier jaar later zitten we op de grond in een leeg huis. Onze rug tegen de radiator. Ons eigen eerste huis. Daar gaan we dan, het avontuur van ons leven tegemoet. De regels zijn simpel. We luisteren naar elkaar, we gaan niet boos slapen en discussiëren doen we zonder stemverheffing (lees schreeuwen). ‘Zie je wel’, zeggen we, ‘getrouwd zijn zonder ruzie te maken, kan best!’
Drie jaar later arriveert de tweede liefde van mijn leven. Een lief klein jongetje. En dat zet alles op zijn kop. Ik ben zo moe, dat ik hoe dan ook in slaap val. Boos of niet. Ik herinner me nog goed dat ik bovenaan de trap stond en met fikse stemverheffing (lees schreeuwend) naar beneden riep waarom de wasmachine nog steeds niet aan stond. De vonken spatten ervan af. En dan bedoel ik niet de romantische vonken…
En hier zijn we dan. Nog 5 jaar verder. Nog een liefde van mijn leven rijker. De Allstars zijn ingeruild voor nette schoenen. De scooter voor een degelijke gezinsauto en de rugtas voor een laptoptas vol met werk. Mijn wilde haren maken plaats voor grijze haren en de agenda, die gevuld was met dromen en idealen wordt steeds vaker gevuld met speelafspraken en klusjes. Begrijp me goed, ik voel me de koning te rijk met drie liefdes van m’n leven! Maar hoe goed we onze regels en elkaar vast proberen te houden, soms lijkt het haast onmogelijk. En soms sta ik ook wel eens op het punt om los te laten.
Gelukkig kom ik af en toe wijze mensen tegen! Een lieve vrouw zei me laatst: ‘Koppels die lang bij elkaar blijven en samen oud worden, zijn echt niet onafgebroken gelukkig. Ook zij hebben pieken en dalen. Wat doen ze dan wel? Ze blijven proberen. Elke keer opnieuw.’Vergeven, vasthouden en weer doorgaan. Of zoals Ramses zong:
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder!
En opnieuw. En opnieuw.
Herken je mijn verhaal? Misschien heb je wat aan deze tips.
- Liefde kost tijd! Wij plannen 1 avond per week samen op de bank, 1 avond per maand samen weg en 2x per jaar samen een nachtje weg (of de kinderen een nachtje weg!)
- Blijf praten, ga de obstakels te lijf en ga ze niet uit de weg!
- Doe een keer een relatie APK bij een goede psycholoog of therapeut. Juist ook als je geen (grote) problemen hebt. Het is super waardevol!
- Houd elkaar vast! Letterlijk en figuurlijk.
Heb jij nog andere goede tips? Deel ze met ons!
Corine is vrouw van Robert en moeder van Teun (6) en Pijke (2). Ze is docent in het voortgezet onderwijs. Blij wordt ze van Jezus, hond Bobbi, de lente, op reis gaan en schrijven. Dat laatste doet ze hier vooral over haar kinderen en alles wat daarmee te maken heeft.
Dank voor je bericht! Zo herkenbaar. We hadden samen gister en eergister precies gesprekken hierover! Dankbaar te weten dat meer mensen het hebben en je voor elkaar moet blijven vechten. Ook dankbaar dat dat kan met de liefde van Jezus! Wat hou ik van mijn kanjer!
Dinner en date, thuis en uit. Uit spreekt voor zich, thuis = kids eten voor easy en in bed. Daarna uitgebreid eten met kaarsjes aan en kletsen maar. Spelletje doen ipv tv kijken. En inderdaad soms gewoon even volhouden. De eerste duizend dagen na de geboorte van een kind geen grote beslissingen nemen. En we kiezen nu voor een slaapcoach want we zijn te moe (jongste 8 mnd) en onze relatie is ons meer waard dan die kosten (we hebben de luxe dat t kan overigens!). Zoiets. Tropenjaren! Sterkte allemaal… En dank voor je eerlijke blog!