-
25 nov 2021
-
Blogs, Rust & Balans
-
door Heidi Bikker
-
0 comment
De snoeischaar in de agenda
Op mijn knieën zit ik aan de rand van de border in onze tuin, schep en emmer in de aanslag. Het is lang geleden dat ik iets aan het onkruid heb gedaan en ook aan het inperken van de vaste planten. Dat is overigens vrij duidelijk. Bodembedekkers groeien en klitten in elkaar. Her en der steken plantjes uit die zeker in de categorie onkruid vallen. Nu ik aan de slag ga om de tuin winterklaar te maken, kom ik erachter dat ik in de zomer wel wat meer onderhoud had kunnen doen. Het doet me denken aan mijn agenda.
Toen er nog strenge coronamaatregelen waren, vond ik het eigenlijk best fijn dat mijn planning wat minder vol was. Minder sociale verplichtingen, minder afspraken, projecten en items op mijn to-do-lijstje. Het gaf een bepaalde rust dat ik niet allerlei cadeautjes hoefde te regelen voor verjaardagen, dat sommige vergaderingen of afspraken simpelweg uitvielen en dat ik daardoor minder hoefde af te wegen wat ik wel én niet wilde.
Nu voelt mijn agenda toch weer vol. Langzaam maar zeker zijn er steeds meer nieuwe dingen bijgekomen, omdat ik er ‘ja’ tegen gezegd heb. Net als in mijn tuin zijn er allerlei dingen gegroeid en te groot geworden. Gisteren hakte dat besef er ineens in. Ik bekeek mijn maandplanning en een gevoel van spanning overviel me. Het is niet dat er niks leuks bij staat, het is gewoon too much. Te weinig rustmomenten.
Met mijn schep steek ik een stuk van de irissen af en maak er wat ruimte omheen, zodat de vrouwenmantel er niet tegenaan komt, hij genoeg groeiruimte heeft en het blad niet in de verdrukking komt. Ik mik de wortels in mijn emmer, bij het onkruid. Ineens realiseer ik me dat ik mijn agenda ook zo moet behandelen.
Afsteken die handel. Ruimte maken.
’s Avonds, als de kinderen op één oor liggen, pak ik er een groot vel bij en schrijf al mijn activiteiten erop. Verplichte taken, leuke afspraken en dingen die ik graag doe, maar veel te weinig. Met markeerstiften kleur ik in wat moet en waar ik graag tijd voor maak. Er blijven een paar dingen over.
Dingen die ik toegezegd heb, die me ook energie zouden geven als ik er genoeg tijd voor had. Maar net als in de tuin moet je soms keuzes maken. Ik vind irissen ook mooie bloemen net als de vrouwenmantel, maar als ik alles laat gaan dan komt niets tot zijn recht.
Het kiezen geeft al rust, maar nu moet ik nog de daad bij het woord voegen. De volgende dag meld ik me af voor een kring waar ik aan deel zou nemen, stop ik met een schrijfproject en geniet ik met een kopje koffie van de laatste najaarszon in mijn tuin. Ik weet dat ik over een tijd weer zal moeten snoeien en afsteken, omdat er dan weer te veel gegroeid is. Net zoals ik dat in mijn agenda moet blijven doen. Die balans in mijn activiteiten zal ik vast steeds beter leren behouden. Gelukkig groei ik zelf als tuinman ook.
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Heidi Bikker | Moeder van een jongen en meisje | Getrouwd met Josia | Schrijver die graag leest | Gelooft met passie | Gevoelsmens | Natuurliefhebber| Taartjesfanaat