De wonderbaarlijke krabvangst
Het is de eerste dag van onze vakantie aan zee. Mijn 7-jarige zoon heeft hier enorm naar uitgekeken. Wat hij wil gaan doen? Krabbetjes vangen, krabbetjes vangen en nog eens krabbetjes vangen.
Zodra we uit de auto stappen bij ons appartement is hij niet meer te houden. Hij stuitert alle kanten op. En dus zitten we nog voor ik de bedden heb opgemaakt met onze voeten in het zand aan de kustlijn. Terwijl ik een fleecedekentje uitspreid, lopen vader en zoon al met een schepnetje en emmer naar het water.
Ze blijven best lang weg. En hoewel ik geniet van de tijdelijke rust, tuur ik toch de kustlijn af om te zien waar ze blijven. En ja hoor, daar komen ze. Zoonlief huppelt vrolijk een eind voor papa uit. Nog meters ver van me verwijderd, roept hij al over het strand: ‘We hebben niets gevangen, maar een jongen gaf me zomaar zijn krab. Gratis!’
Ik glimlach om zijn enthousiasme en dankbaarheid. Thuis heeft hij bakken vol speelgoed, maar midden in Gods schepping is hij misschien nog wel het allergelukkigst. Stokken, water, stenen en diertjes. Daar kan hij uren zoet mee zijn.
Hij ploft naast me op de deken. Als ook papa er weer is met de emmer en het schepnetje, laat zoonlief me zijn krab zien. Hoewel hij er blij mee is, had hij eigenlijk op een grotere vangst gehoopt. ‘Als Rik komt, hebben we misschien meer geluk en doet de Here Jezus een heleboel krabbetjes in het net,’ zegt hij hoopvol.
Rik is een klasgenootje van hem en zijn beste vriend. Hij komt samen met zijn ouders een dagje naar zee aan het einde van onze vakantie. Terwijl we daar al heel erg naar uitkijken, vermaken we ons in de tussenliggende dagen prima met een uitstapje naar het visserijmuseum een dorpje verderop én nog veel meer pogingen om krabbetjes te vangen.
De ene keer vangt zoonlief een vis, de andere keer wat onbekende diertjes. Maar er komen geen krabben in zijn emmertje.
Dan is de dag daar dat Rik komt. Ik vind het heerlijk om te zien hoe blij die twee altijd zijn om elkaar weer te zien. Ook wij ouders kunnen het heel goed met elkaar vinden. Goedgeluimd vertrekken we met zijn allen naar het strand. Rik heeft ook een schepnetje en emmertje mee, dus je raadt het al: er moeten krabbetjes worden gevangen! De papa’s vergezellen de jongens naar het water en ik heb tijd om bij te praten met de moeder van Rik. Heerlijk.
De jongens kunnen er geen genoeg van krijgen. Wij mama’s besluiten ook eens een kijkje te gaan nemen en de mannen af te lossen. Nieuwsgierig kijk ik in de emmer van zoonlief die druk met zijn schepnetje in de weer is. Wel heb je ooit: zijn emmertje zit vol krabbetjes, kreeftjes en wat nog meer. Precies waar hij op gehoopt had.
En zo heeft mijn zoon tijdens de vakantie een belangrijke levensles geleerd: voor alles is een tijd, volgens de wijsheid van Prediker 3:1. Soms vang je achter het net. En soms vang je wonderbaarlijk veel.
Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog