Doe ik het wel goed?

Martine heeft ernstige bekkeninstabiliteit waardoor ze 22 uur per dag moet liggen. Voor Power to the Mama’s schrijft ze af en toe een blog om een inkijkje te geven in haar leven.

Heer, doe ik het wel goed? Komen de kinderen niets te kort? Maakt mijn beperking niet dat ze te veel bagage in hun rugzakje krijgen?

Zomaar vragen die ik regelmatig in gedachten naar God uitroep en hierbij om wijsheid en hulp vraag. Vooral op momenten dat ik weer ‘nee’ moet zeggen op alledaagse vragen.

De laatste zonnestralen verwarmen mijn huid en langzaam verdwijnt de zon achter het huis. We hebben genoten van een heerlijke BBQ als dé bekende vragen mijn gedachten weer overvallen. Ik probeer die gedachten om te zetten naar dingen waar ik dankbaar voor ben en wat ik wél kan; het samen buiten zijn, de kinderen die om en om even naast me komen liggen op mijn ‘buitenbed’, het pas gezaaide gras wat langzaam opkomt. Ik kijk, ervaar en geniet. De vragen lijken weer naar de achtergrond te verdwijnen.

Manlief en de oudste twee kinderen ruimen op. De jongste gaat met mij mee naar binnen en ze kleedt zich vast om. Terwijl ze in haar pyjamaatje onderaan de trap staat kijkt ze me met haar puppy-ogen aan en vraagt: “Mama, wil jíj mij vandaag naar bed toe brengen? Dan kan je je zo en zo bij de trap vasthouden.” Ze wijst naar de trap en doet voor hoe ik naar boven zou moeten komen. Wat zou ik ontzettend graag ‘JA!’ willen zeggen en haar al pakkertje spelend naar bed willen brengen. Maar nee, dit is een van de dingen die ik (nog) niet kan. Even schiet de gedachte nog door me heen om het gewoon te proberen en te zien waar het schip strandt. Zo eigenwijs ben ik dan ook wel weer.

Mijn verstand neemt het gelukkig over en we gaan samen nog even knuffelen op mijn bed in de woonkamer totdat papa binnenkomt. Mijn gedachten zijn weer getriggerd en ik denk weer na over mijn vragen die ik net het zwijgen had opgelegd. Verstandelijk weet ik dat ik als horizontale mama, geen mindere moeder ben. Het vergt alleen wat meer creativiteit om van een ‘nee’ een ‘ja’ te maken als alledaagse vragen, zoals die van mijn dochter, voorbijkomen.

De kinderen zijn ondertussen naar bed gebracht en ingestopt door papa. Ik pak de laptop erbij en ben benieuwd naar de definitie van ‘zorgen voor’. De van Dale vernieuwt voor mij de betekenis van zorg.

Zorgen (voor): zorgvuldigheid, aandacht, zorgzaamheid. Maar ook ‘erop toezien dat iets gebeurt, iets in orde brengen’.

De van Dale relativeert mijn vragen met deze uitkomst. ‘Zorgen voor’ is niet alleen praktisch, zoals de kinderen naar bed brengen. Bij aandacht en zorgzaamheid komt liefde om de hoek kijken en die heb ik, veel!

Terwijl ik met mijn kopje thee in mijn handen lig, kijk ik naar buiten en denk na over hoe waardevol het is om ook deze kant van zorg door te mogen geven aan onze kinderen. Liefde. En mijn twijfels en mijn vragen? Die mag ik bij God neer blijven leggen op de momenten dat ik zelf de onzekerheid even niet de baas ben.