Doordeweeks alleenstaande mama

It takes a village to raise a child, wordt wel eens gezegd. Maaike’s man is veel van huis, er komt dus veel op haar schouders neer. Maar ze staat er gelukkig niet alleen voor.

Ik kook en doe de boodschappen. Ik zorg dat de wasmand leeg is en alles netjes in de kasten ligt. Ik stof, dweil en lap de ramen. Ik geef kusjes op zere knieën en ga ’s nachts mijn bed uit als de meiden niet kunnen slapen. Ik speel spelletjes, maak verrekijkers van wc-rollen en bak koekjes. Ik lees verhaaltjes voor het slapen gaan en bid met hen tot God. Ik breng de meiden naar school of de opvang en haal ze weer op. Ik praat met de juf. Ik regel oppas. Ik maak afspraken met vrienden en familie en zorg dat er kadootjes in huis zijn voor verjaardagen. Als een van de meisjes ziek is, zorg ik dat ik thuis ben of regel ik oppas. Ik maak afspraken bij de tandarts, huisarts of het ziekenhuis. Ik ga daar ook zelf met de meiden naartoe. Ik maai het gras en pluk het onkruid uit de tuin. Ook zorg ik dat de auto kan blijven rijden en hij zijn beurt bij de garage krijgt. Ondertussen werk ik nog drie dagen buiten de deur als onderwijskundige. O ja, en ik volg een opleiding tot kindercoach.

Mijn man is schipper in de binnenvaart. Hij vaart van maandagochtend tot vrijdagavond op de wateren van Nederland en België. Hij woont en werkt doordeweeks aan boord.

“Moeten er nog twee gedoucht worden?” of “Kom je vanavond eten?” is een wekelijks gehoorde vraag die mij heel blij maakt. En dat snappen jullie nu vast wel. Mijn ouders wonen naast ons en nemen mij wat zorg uit handen. Ze passen wekelijks een avondje op, zodat ik lekker kan sporten. Ook kan ik bij hen terecht als de meiden ziek zijn, of gewoon als ze lekker willen logeren.

Maar ook vriendinnen, mijn schoonzusje of andere familieleden vangen de meisjes weleens op. En voor een avondje weg, bijvoorbeeld voor mijn maandelijkse bijbelstudiegroep, hebben we leuke meiden die regelmatig komen oppassen. Zo kom ik ook toe aan me-time.

Ja, het is druk en vraagt om structuur met twee kleine kinderen en een baan. Soms vind ik het eenzaam, maar het brengt ook heel veel moois. Ik geniet van de momenten dat ik met de meiden op de fiets zit en we de vogels horen fluiten. Ook momentjes aan tafel zijn voor mij waardevol. Om te eten, te knutselen, een spelletje te spelen of te praten met elkaar en met God.

Hoe ik het volhoud? Ik bouw rustpunten in op mijn dag. Iets wat ik heb moeten leren. Rustpunten voor mijzelf, met de meiden of met God. Om mijzelf op te laden zodat ik elke dag een gezellige, geduldige moeder kan zijn.