-
11 jul 2019
-
Gezin, Rust & Balans
-
door Esther Houwink
-
0 comment
Een frisse blik
‘Gaan nu naar het zwembad,’ appt mijn man. ‘Kom ik daar zo ook wel ff,’ antwoord ik snel.
Ik heb mijn werk wat eerder afgesloten vanwege een snikhete zomerdag. Terwijl mijn man en de meiden alvast een frisse duik nemen, neem ik thuis even rustig de tijd om mijn werktas te droppen en mijn zwemspullen te pakken.
Opeens zie ik iets glinsteren in de vensterbank van het keukenraam. Een verzamelplek voor rekeningen, uitnodigingen, schoolbriefjes en sleutelbossen. Het is iets in plastic verpakt en nieuwsgierig maak ik het open. Verschillende emoties maken zich van mij meester. Ik word overspoeld door intense dankbaarheid en onmetelijke moederliefde. Drie blonde, glunderende koppies met blauwe glinsterende ogen kijken me aan vanaf fotopapier. Het is alsof ze zeggen willen: ‘Kijk eens mam, hoe leuk wij zijn!’
Natuurlijk weet ik het. Mijn meiden zijn de leukste! Net als dat jouw kinderen jouw leukste zijn.
Tegelijkertijd denk ik even terug aan de afgelopen weken. Het was druk in mijn hoofd, superdruk. De maand juni is bij ons een soort ‘december in het kwadraat’. Met verscheidene kinderverjaardagen en bijbehorende feestjes in huis, avondvierdaagse, afscheid hier en afscheid daar en werkgerelateerde drukte vond ik het niet altijd alleen maar leuk. Tel daar ‘hieperdepieperkids’ bij op die niet kunnen slapen vanwege de aanstaande feestjes, plus een moeder met slaapgebrek. Dan vind ik het soms moeilijk om gezellig te blijven. Ik wílde wel genieten, maar ‘moeten’ nam ook regelmatig de overhand.
En door die drukte in mijn hersenpan had ik te weinig aandacht voor sommige dingen die er echt toe doen, hoe klein ze ook lijken te zijn. Geschater bij een watergevecht, een tevreden meisje diep weggezonken in een spannend leesboek. Dochters die inspannend oefenen op gitaar en piano. Een kleuter die enthousiast met rijmwoorden thuiskomt. Meiden die fantasierijk samen spelen met een bak Lego. Een dochter die mij enthousiast complimenteert met mijn nieuwe jurk. Die momenten waren er, maar ik was er met mijn hoofd niet altijd 100 procent bij aanwezig.
En daarom wil ik vandaag iemand bedanken. Iemand die mijn ogen vandaag opnieuw opende voor het feit dat mijn dochters zo leuk zijn. Dat ze zo ontzettend prachtig en waardevol gemaakt zijn door hun Schepper. Iemand die mij in beeld vertelt dat het alle dagen de moeite waard is mijzelf met hart en ziel aan hen toe te wijden. Ook al kost het me op sommige momenten meer moeite dan op andere.
Daarom: dankuwel, meneer de schoolfotograaf. Dank u wel dat u mijn dochters zo prachtig heeft vastgelegd op de gevoelige plaat. Dat u oog had voor hun stralende ik, zoals u dat ongetwijfeld heeft voor ieder kind dat voor uw lens verschijnt. En een dikke dikke ‘dankuwel’ dat ik weer even mocht zien waar het écht om draait.
Ik leg de foto weg en sjees naar het zwembad. Tijd voor een frisse, spetterende omhelzing en een dikke kus voor mijn leuksten!
Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers